“พี่นะรู้จักดีคำว่าส่วนตัวสะกดอย่างไร ถ้าไม่รู้จักป่านนี้เรื่องบางอย่างก็จะคงหลุดไปถึงหูของคนในบ้านแล้วจริงไหม” ธนพนธ์ลูบไล้ที่ท่อนแขนเรียวเบาๆ สบตามองเข้าไปลึกในดวงตากลมโตแสนหวานอย่างมีความนัย
“ปล่อย!” จิลลาสะดุ้งใจหายวาบขึ้นมาทันที ใบหน้าแสนสวยซีดเซียวด้วยความตกใจ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นแดงจัดด้วยความโกรธที่สะสมราวกับลาวาที่กำลังเดือดพล่านไหลทะลักออกมาจากปล่องภูเขาไฟ
“คุณมันเลว เลวไม่มีที่ติ ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะเลวได้ขนาดนี้ เกินบรรยาย!” จิลลาตาลุกวาวในความมืด ยื้อแขนของเธอกลับมาสุดแรงเกิด แต่ทำอย่างไรธนพนธ์ก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ หญิงสาวจึงตัดสินใจเงื้อมืออีกข้างหนึ่งเตรียมที่จะฟาดลงไปบนหน้าของเขาอย่างแรง
“ถึงจะเลวแต่พี่ก็เป็น...” ธนพนธ์สวนกลับออกไปอย่างรวดเร็ว ทราบดีว่าจิลลาจะทำอะไรจึงคว้าข้อมือของหญิงสาวเอาไว้ได้ ดึงตัวของเธอเข้ามากระแทกกับตัวเขาก้มหน้าลงไปชิดจนริมฝีปากบางเฉียบหยักได้รูปแทบจะประกบลงไปบนปากจิ้มลิ้มสีชมพูระเรื่อที่ด่าและเถียงเขาไม่ยอมหยุด
|