“อย่าไปนะไอ้ลี...อยู่ที่นี่ด้วยกันเถอะ...ที่นาที่ไร่ของพ่อคงต้องการคนช่วยดูแล ยามแก่เฒ่า พ่อแม่คงอยากมีหลานตัวเล็กๆ ไว้คลอเคลีย ช่อมาลีกับบุหงาส่าหรีเขาจำเป็นจะต้องอยู่กรุงเทพฯ แต่อย่างแกนี่...แกนั่งเขียนหนังสือที่ไหนก็ได้ไม่ใช่หรือ...เมืองนอก บ้านนา หรือที่ไหนๆ ก็ได้จริงมั้ย ไม่ว่าที่ไหน ความฝัน จินตนาการของคนเขียนหนังสือไม่เหือดไม่แห้งใช่มั้ยหือ”

 

คำไทเคลียจมูกปากที่แก้มเนียน ไฟหมดเชื้อพอดี รอบตัวมีแต่ความมืดและแสงฟืนกรุ่นจวนมอดในกองไฟ

 

“อยู่ด้วยกันที่อีสานนี่แหละ ถึงจะแล้งจะจนยากก็บ้านเรา ถิ่นของเรา ถ้าเราทิ้งถิ่นฐานบ้านเกิดเสียเอง คนถิ่นอื่นหรือเขาจะมาอยู่แทน...เวลานี้เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินท่านก็ทรงพระเมตตาโอบอุ้มชาวบ้านถิ่นอีสานเต็มที่ แกอย่าไปกรุงเทพฯ เลยนะชาลี”

 

คำไทโอบร่างบางไว้กับตัวยิ่งขึ้น ไม่นำพายุงริ้นไรหรือแมลงกลางคืนอีกแล้ว เขารู้แต่ว่าแม้นหากว่าไอ้ลีไปเสีย เขาจะอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน

---

ป้ายกำกับ : ชิงช้าชาลี โสภาค สุวรรณ

565
452 บาท

---

สินค้าหมดชั่วคราว