มนตรากรีดร้องอย่างคุมสติไม่อยู่ แม้จะนึกพอใจหนุ่มรุ่นน้องอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เคยคิดว่ามันจะออกมาในรูปนี้ 

"อ้าว! พี่ไม่ชอบหรือฮะ ผมเห็นพี่ก็มีความสุขดีออก พี่อย่าเขินเลยครับ เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติ" มนตราชะงัก มองหน้าอันแสนจะหล่อเหลานั้นย่างไม่เชื่อหูตัวเอง 

"ศักดิ์ ที่แท้เธอเป็นแบบนี้เองหรือ หลงคิดว่าเธอเป็นคนดีเสียอีก" 

ชายหนุ่มทำหน้าสลดลง โน้มตัวมาคว้าร่างนั้นมากอดไว้อย่างนุ่มนวล สัมผัสนั้นทำให้หัวใจของหล่อนอ่อนยวบ ศักดิ์ประทับริมฝีปากลงบนแก้มของหล่อนอย่างเอาใจ 

"ผมรักพี่นะครับ ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้จริง ๆ ถ้าผมจะเป็นคนชั่วเพราะรักพี่อ ผมก็ยอมครับ" ไม่มีอะไรย้อนกลับมาได้อีก มนตราจำต้องปล่อยเลยตามเลย เพราะแท้ที่จริงลึก ๆ แล้ว หล่อนเคยนึกขึ้นมาแวบ ๆ เป็นบางครั้งบางคราวเหมือนกันว่า ความสัมพันธ์ของศักดิ์กับหล่อนอาจจะจบลงในรูปนี้ แต่มันเร็วเกินไป ที่สำคัญหล่อนไม่นึกว่าศักดิ์จะฉวยโอกาสตอนที่หล่อนเมาไม่ได้สติอย่างนี้ มันอาจสวยงามกว่านี้หากทอดระยะเวลาออกไปอีกสักหน่อย... 

---

ป้ายกำกับ : มนตร์มายา อารียา เรืองนคร

150
105 บาท

---