ท่ามกลางสายฝนกระหน่ำและพายุที่พัดกระโชกนำความเหน็บหนาวมาสู่กายสาว

นั่นคือครั้งแรกที่ ‘พิมรภัส’ ถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือหยาบกร้านของบุรุษเพศ

อกอวบนุ่มเบียดแนบไปกับแผงอกบึกบึน... รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและปลอดภัยเมื่ออยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งของเขา...

จนแทบจะปล่อยกายใจให้กระเจิดกระเจิงไปตามความร้อนเร่าของอารมณ์ 

หากในวันที่หล่อนค้นพบว่า ผู้ชายคนนั้น... มหาเศรษฐีเจ้าของไร่แสงตะวัน คนที่บิดาฝากฝังหล่อนเอาไว้ก่อนสิ้นลมหายใจ

แท้ที่จริงคือซาตานหนุ่มไร้หัวใจ... สิ่งที่เขาห่วงใยก็มีแต่ชื่อเสียงหน้าตาและผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น

ทว่ามันก็สายเกินกว่าที่หล่อนจะถอนหัวใจจากเขาเสียแล้ว... ลำพังแค่ความรู้สึกน่าสมเพชที่คิดว่าชายหนุ่มมีใจให้ 

ยังไม่ทำให้พิมรภัสเสียใจเท่ากับการรู้ว่าตนสูญเสียไร่อันเป็นมรดกผืนสุดท้ายที่บิดาทิ้งไว้ให้แก่เขา

และหล่อนก็จะขอทำทุกวิถีทางเพื่อรักษามันเอาไว้ ไม่ให้ตกอยู่ในมือของปีศาจร้ายผู้เห็นแก่ตัว

‘ภูริช’ ไม่เคยปรารถนาจะเป็นเจ้าของโฉนดไร่กล้วยหอมอันไร้ค่าที่มีแต่ภาวะขาดทุนเลยสักนิด

ทว่า... เมื่อความหวังดี ความช่วยเหลือของเขากลับถูกผู้ที่เป็นทั้ง ‘ลูกหนี้’ และ ‘คนในปกครอง’ เหยียบย่ำ  

คนอย่างเขาไม่ยอมถูกทำร้ายจิตใจฟรีๆ สิ่งที่ได้ลงทุนลงแรงไปจะต้องถอนทุนคืนพร้อมกับคิดดอกเบี้ยอย่างเจ็บแสบและสาสม

แน่นอนว่ามันจะไม่จบลงแค่การบังคับให้หล่อนเป็นนางบำเรอแค่บนเตียงเหมือนในนิยายดาดๆ

แต่ชายหนุ่มจะตักตวงความสดสาว ความหอมหวานจากหล่อนให้สุขสมและซ่านสะท้านจนแทบสำลัก

ในทุกเวลา! ทุกสถานการณ์! และทุกสถานที่! นี่แหละจึงจะสมกับเป็นทัณฑ์สำหรับคนแพศยา! สารเลว! ทรยศ!

เสียงฟ้าผ่าดังตามมาอีกระลอก อ้อมแขนแข็งแรงโอบกอดเอาไว้เพื่อช่วยปลอบขวัญในทันที 

หญิงสาวซุกตัวเข้าไปหาอย่างไม่รู้ว่าการกระทำแบบนั้นเท่ากับเป็นการปลุกเร้าความเป็นบุรุษเพศที่เพิ่งนิ่งสงบให้ตื่นตัว

ภูริชมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว นิ้วเรียวแข็งเชยคางมนขึ้น ตาสองดวงสบประสานกันชั่วขณะ 

“ไม่นะ ไม่...”

เสียงหวานร้องห้ามแค่เพียงในใจ เพราะปากนั้นถูกปิดกั้นแน่นหนา 

พิมรภัสตัวอ่อนปวกเปียกแทบจะยืนไม่อยู่ คล้ายลมหายใจของตัวเองโดนสูบเอาไปจนหมด 

แต่ความอุ่นวาบจากปากหยักนั้นกลับทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก 

หล่อนจึงเผยอปากรับจุมพิตแสนสวาทของเขาอย่างลืมตัว 

มือไวเท่าความคิด... ชายหนุ่มตวัดอ้อมไปด้านหลังปลดตะขอบราเซียร์ตัวสวยออกอย่างรวดเร็ว 

เปรี้ยงงง!!

เสียงฟ้าร้องดังขึ้นอีกครั้ง

ปลุกให้พิมรภัสซึ่งกำลังอยู่ในอาการอ่อนระทวยเคลิบเคลิ้มต้องตื่นจากภวังค์ทันที 

มือบางรีบผลักแผงอกกว้างนั้นออกห่าง 

แล้วตวัดฝ่ามือเล็กๆฟาดเพียะ! เข้าไปที่ใบหน้าของเขาเต็มแรง

“คนเลว!!!”

“หึๆ” แทนที่จะโกรธ แต่ภูริชกลับหัวเราะอย่างรื่นรมย์ 

รู้สึกว่าตบนั้นช่างคุ้มกับความหอมหวานที่เขาได้รับ

---

ป้ายกำกับ : ทัณฑ์รักเชลยซาตาน ฟ้าดุษฎี

198
138 บาท

---