‘หนูเอื้อยจะแต่งงานในเดือนหน้า และเราอยากให้ทุกคนมาร่วมแสดงความยินดี’
ประโยคที่ผู้เป็นบุพการีประกาศก้องในงานวันเกิดครบรอบยี่สิบเอ็ดปีของ ‘เอี้อยพราว’ กลับกลายเป็นดั่งฝันร้ายที่พรากเอาความสุขของหญิงสาวไปจนหมดสิ้น เธอจะแต่งงานได้อย่างไรในเมื่อไม่เคยสนิทชิดเชื้อกับเจ้าบ่าวสักนิด โดยเฉพาะเขาคือ ‘ดาเนียล ภูมิภัทร อมรวรวัฒน์’ชายหนุ่มที่มีภาพลักษณ์ในสังคมราวมาเฟียร้าย แถมยังอายุมากกว่าเธอถึงสิบหกปี!
หญิงสาวไม่แน่ใจว่าเหตุใดเขาจึงเลือกเธอ เพราะทั้งรูปลักษณ์ ชื่อเสียง เงินทอง อำนาจ เขามีมากจนเกินพอ อีกทั้งผู้ชายระดับเขาจะหาผู้หญิงสวยกว่าเธอสักสิบเท่าก็เป็นเรื่องง่าย ความสงสัยหวาดระแวงภัยเตือนให้เอี้อยพราวต้องทำอะไรสักอย่าง ดังนั้นเธอจึงมุ่งมั่นจะ ‘ปฏิบัติตัวเลวร้าย’ อย่างที่สุดกับเขาในทุกวิถีทาง
แต่ยิ่งเธอพยายามร้ายกาจสารพัดกับเขาเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้หัวใจเธอเจ็บปวดมากเท่านั้น ดาเนียลระรานเธออย่างอ่อนหวาน พอๆ กับที่เร่าร้อนร้ายกาจราวกับเปลวไฟ ยิ่งพยายามเกลียดเขาเท่าไหร่ ไฟแห่งรักนั้นก็เหมือนจะย้อนมาแผดเผาตัวเธอเองให้ละลายมากขึ้นทุกที!
|