ตะกร้าสินค้าของคุณ |
---|
ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
สินค้าขายดี |
---|
![]() ![]() ![]() |
เฟสบุ๊ค |
---|
ตรวนมลทิน (กลิ่นโศกา) / ศิรีรัญชนา (สนพ. ทัช) / ใหม่ |
---|
![]() |
รายละเอียดสินค้า |
---|
การตกเป็นที่หมายปอง และถูกดึงเข้ามาอยู่ท่ามกลางสงครามสายเลือด มันคงไม่ใช่เรื่องสนุกนักสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างหล่อน ตรีสุคนธ์บอกตัวเองว่าหล่อนเกลียดนายตัวต้นเหตุอย่างเขาจับใจ เกลียดท่าทางกวนๆ เกลียดการข่มขู่คุกคาม และเกลียดความกักขฬะหยาบคายของเขา เขาปีนขึ้นเรือนของหล่อนมาอย่างโจร ขโมยทั้งสิ่งที่จับต้องได้ และจับต้องไม่ได้ไปจากหล่อน อย่าว่าแต่จะให้รัก...เพราะแม้แต่ให้อภัย หล่อนยังทำไม่ลง !! “ฉันขอสาปแช่งคุณ” “เอาซี่คุณตรี ได้ชื่นใจขนาดนี้ แค่คำสาปแช่งที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไรจะเป็นผล อาจจะชาติหน้า แต่กว่าจะถึง ชาตินี้ผมก็ขึ้นสวรรค์ไปแล้ว” “ฉันจะแจ้งความ” “อยากทำแน่หรือ” วาตโน้มตัวเข้าหา เกี่ยวเอวหล่อนมาใกล้จนได้ “คุณย่าคุณจะเสียชื่อเสียง ตัวคุณก็จะเสียหาย ไปไหนเขาก็มองว่านี่ ผู้หญิงคนนี้โดนทำอะไรมาบ้าง” “เขาจะปิดหน้าไม่เห็นหน้าฉัน” “แล้วคนที่คุณไปแจ้งเล่าตรีสุคนธ์ อย่างไรเขาก็เห็น ปล่อยให้มันเลยตามเลยไปดีกว่า เท่านี้ไม่ถึงกับสึกหรอ ผมใช้ ผมก็ถนอม” “คุณมันเลว !!” ตรีสุคนธ์ทั้งตบทั้งตะปบเข้าที่หน้าของอีกฝ่าย วาตจับแขนสองข้างหล่อนตรึงไว้กับที่นอน “ฉันเกลียดคุณ !” “เหงื่อออกแต่เช้าผมว่ามันก็ดี แต่จะใจดีให้เลือกว่ายอมนั่งนิ่งๆ แล้วพอแค่นี้ หรือให้ผมอยู่ต่อจนสว่างคาตา” หล่อนเอาฟันขบเม้มกับปากจนรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดเค็มปร่า ก่อนหันหน้าหนี ร้องไห้เงียบๆ วาตมองกิริยานั้นแล้วดึงมือหล่อนไปจูบซับเสียทุกนิ้ว จนเมื่อรู้สึกสัมผัสโลหะที่นิ้วหนึ่ง เขามองดูด้วยความสนใจ แล้วก็ถือวิสาสะรูดมันออกจากนิ้วของหล่อน “สลักชื่อเสียด้วย ขอยืมก่อนนะ แทนความคิดถึง” “เอาของฉันคืนมา” หล่อนร้องไห้น้ำตาร่วงไหลเป็นเทือกทาง วาตหันไปหยิบคว้าผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อตัวเองมาซับให้ “ขอเก็บน้ำตานางฟ้าเอาไว้หน่อยก็แล้วกัน” พูดจบเขาก็ยัดผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋าอีก “ไอ้ขี้ขโมย” “ของบางอย่างเอาไว้ต่อรองได้” “ไอ้บ้า !!” |
สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
---|