“จะมองฉันอีกนานไหม มีอะไรก็ไปทำสิ” 

“เอ่อ...ฉัน...ฉัน...ขอถามอะไรคุณหน่อยได้มั้ย” เวฬุรีเหลือบมองเขาอย่ากล้าๆ กลัวๆ กลัวว่าเขาจะลุกขึ้นมาอาละวาดอีก 

“เธอมีหน้าที่ฟังคำสั่ง ไม่ใช่มีหน้าที่ถาม แต่วันนี้ฉันใจดี ถ้าเธออยากรู้ฉันจะตอบ หนึ่งคำถามแลกกับอะไรก็ได้บนตัวเธอหนึ่งชิ้นดีมั้ย”

เวฬุรีหน้าแดงก่ำกับข้อแลกเปลี่ยนของเขา ไม่ใช่เพราะเขินอาย แต่ตอนนี้เธอกำลังโกรธ โกรธผู้ชายตรงหน้า โกรธตัวเองที่หลงดีใจ โกรธที่ลืมไปว่าตั้งแต่พบหน้ากันเขากลั่นแกล้งเธอสารพัด มีหรือที่เขาจะให้ในสิ่งที่เธอขอแต่โดยดี 

“เก็บข้อแลกเปลี่ยนงี่เง่าของคุณไว้เถอะ ถึงฉันจะจำอะไรไม่ได้แต่อย่าหวังว่าต่อไปนี้ฉันจะคุกเข่าอ้อนวอนคุณ ไอ้คนทุเรศ”

เวฬุรีโยนสิ่งของที่อยู่ใกล้มือใส่ร่างสูงด้วยความโมโห ตอนนี้เธอไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมหรือหน้าไหนทั้งสิ้น รู้สึกเหมือนสุนัขจนตรอกเข้าไปทุกที จนไม่มีสิ่งใดให้เธอได้ขว้างปาอีกแล้ว ร่างบางรีบหันหลังเตรียมวิ่งลงจากกระท่อม แต่ไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกคว้าเอวไว้ได้ 

ร่างสูงทรุดตัวลงนั่งกับพื้นก่อนจะดึงร่างบอบบางให้พาดลงบนตักอุ่น มือใหญ่กดลงบนแผ่นหลังเพื่อไม่ให้เธอดิ้นหลุดไปได้ 

“ห้าชิ้น...ของที่เธอปาใส่ฉัน เพราะฉะนั้นเธอจะได้รับโทษเท่ากับจำนวนของที่เธอทำเสียหาย”

มือหนาฟาดลงบนสะโพกงามงอนทันที

---

ป้ายกำกับ : อาญากามเทพ ธีรปัทม์

230
138 บาท

---