ลู่เจ๋อเฉินพบถังหลิงเฟยอีกครั้งในงานปาร์ตี้ หลายปีมานี้เขามักจะรู้สึกแปลกแยก บางคืนก็สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก บางครั้งก็มักจะแยกไม่ออกว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความฝันหรือตื่นอยู่ในโลกแห่งความจริงกันแน่
อดีตยังคงเป็นเหมือนเงาสะท้อนที่คอยกลืนกินผู้คน โดยเฉพาะอดีตอันเลวร้ายที่ถังหลิงเฟยมีส่วนทำให้เกิดขึ้น ดังนั้นเมื่อเจอกันอีกครั้ง เขาจึงไม่ลังเลที่จะทำให้ถังหลิงเฟย ตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายเหมือนตัวเอง แต่เขาจะทำได้จริงหรือ ในเมื่อความรู้สึกที่มีต่ออีกฝ่ายยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง อีกทั้ง ‘ความจริง’ ที่ได้รับรู้ยังทำให้โลกของเขาพลิกคว่ำคะมำหงายยิ่งกว่าเดิม
“ทำไมนายเย็นชากับฉันจัง ฉันกับนาย...”
ถังหลิงเฟยอยากจะร้อง แต่ก็ร้องไม่ออก ลู่เจ๋อเฉินวางถังหลิงเฟยลงบนโต๊ะนั้น ถอดเสื้อผ้าเขาออกทีละชิ้นสองชิ้น
“หลิงเฟย เมื่อกี้ที่ฉันบอก นายไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะ...ยังไงฉันก็จะถอดมันออกอยู่แล้ว”
|