ทั้งสองเกร็งร่างแนบสนิทกันราวกับจะผนึกให้เป็นร่างเดียวกัน เสียงครวญครางลึกๆจากลำคอดังอย่างแผ่วเบาระคนกับเสียงลมหายใจที่เหนื่อยหอบด้วยความสุข
“อุสมาบอกว่าเราจะแต่งงานกันในวันนี้หรือคะ?” จันทิมาเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“โบโจ้และผู้กองเชกำลังไปทำการตระเตรียมจัดเรื่องพิธีต่างๆ รอไว้สำหรับเราแล้ว ที่วิหารโบสถ์เซนต์จอร์ช ใกล้กับแหล่งท่องเที่ยวเมืองมาดาบาบ่ายวันนี้” อุสมากระซิบบอกที่ข้างหูเธอด้วยสำเนียงที่บ่งบอกถึงความตื่นเต้น
“แล้วเราจะมีแขกเหรื่อหรือเปล่าคะนี่ จันยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาเลยซักอย่างเดียว”
“ก็ตัวคุณนี่ไงล่ะจันทิมา คุณคือคนที่ผมปรารถนาเพียงคนเดียวเท่านั้น ได้ตัวคุณมาผมก็พอใจแล้ว และเราจะฮันนีมูนกันที่จอร์แดนนี่แหละ ท่องเที่ยวให้รอบทั่วทั้งทะเลทราย เพื่อให้สมกับความรักของเรา โดยเฉพาะเพื่อจะให้จันนั้นได้ประทับใจกับผืนทรายยังไงล่ะจ๊ะที่รัก”
“ค่ะ..ประทับใจกับห้วงรักบนผืนทราย”
|