“คุณ เป็นคนอยู่กับความหลอกลวง โลแกน แคลบอร์น และเป็นหนึ่งในคนจำนวนน้อยที่รู้ คุณไม่ใช่สุภาพบุรุษคนดีสุภาพเรียบร้อยอะไร คุณใช้เงินเป็นเครื่องกำบังตัวเองจากความจริงทุกอย่าง ... เช่นตัวฉัน”
“ช่วยทำเรื่องฉลาดสักครั้งทีเถอะ ไปซะ”
“ถ้าไม่ไปคุณจะทำอะไรคะ” พอหญิงสาวเลียริมฝีปากให้ชุ่มชื้นมันวาว อะไรบางอย่างที่ขมวดแน่นในกายเขาเป็นเวลาเก้าปีก็ลั่นเปรี๊ยะ มันปลดปล่อยพลังอย่างหนึ่งที่เขาต้องสะกดกลั้นไว้ทุกลมหายใจ
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทั้งคู่ตกใจ ชายหนุ่มโอบแขนกอดเธอแล้วรั้งเข้าแนบชิด “คุณไม่น่ากลับมาที่นี่ คุณไม่ควรมายุ่งกับผมอีก”
“แสดงว่าคุณต้องการฉัน ... อยู่บ้าง” หญิงสาวกระซิบ น้ำเสียงไพเราะแหบห้าวชิดคอชายหนุ่ม “นั่นคือสาเหตุที่คุณกลัวฉันมากใช่มั้ยคะ”
ใช่ เธอพูดถูก เขาต้องการให้เธอเปล่าเปลือยและส่ายไปมาอยู่ใต้ร่างเขาอีกครั้ง
|