"อรกานต์ ปรีชาไพบูลย์ศักดิ์...ยึดมั่นอยู่ในใจอันกลัดไว้ด้วยความแค้น หล่อนจะทำทุกวิถีทางเพื่อแก้แค้น ‘เขาผู้นั้น' ...ผู้ทำลายทั้งธุรกิจและชีวิตบิดาของหล่อน โดยที่หล่อนจะขอเป็นผู้พิพากษาเขาเอง! หากทว่า มีหรือที่ซาตานร้ายอย่าง พิภพ เลิศมณีรัตน์ มอร์ตัน จะมีสภาพเป็นสัตว์อ่อนแอให้พรานอ่อนหัดอย่างอรกานต์ ‘เชือด' ได้ง่ายๆ ในสังเวียนของความเคียดแค้นชิงชังที่เคล้าปนกับเล่ห์กลของความพิศวาส อรกานต์กลับกลายเป็นฝ่ายพ่ายแพ้แก่เขาอย่างหมดรูป แทนที่จะได้แก้แค้นเขา การณ์กลับเป็นว่าถูก ‘เขา' พิพากษากลับอย่างโหดเหี้ยม ย่ำยีทั้ง ‘กาย' และ ‘ใจ' ด้วย ‘เถื่อนทัณฑ์' ทั้งหลายที่ซาตานร้ายอย่างเขายัดเยียดให้หล่อนพ่ายแพ้ทวีคูณ!
|