“หนาวเหรอพริก” ภาคิไนยเอ่ยถามเมื่อเห็นพิจิกากอดอกปากซีดยืนสั่นไปทั้งตัว รีบปิดประตูคอกม้าไม่ให้ฝนหรือลมสาดเข้ามา รีบเดินตรงเข้าไปหา คว้าตัวของเด็กสาวเข้ามากอดไว้แน่นให้ความอบอุ่นไม่สนใจต่อท่าทางขัดขืนที่แสดงออกมาในตอนแรก เพียงในเวลาไม่นานนักพิจิกาก็สงบลงปล่อยให้ภาคิไนยกอดไว้นิ่งๆโดยที่ไม่ดิ้นรนให้เป็นอิสระอีก ใบหน้าเยาว์วัยสวยหวานไร้ที่ติซุกซบที่อกกว้างอบอุ่นของเขาเงียบๆเป็นเวลาครู่ใหญ่ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองภาคิไนยด้วยสายตาเศร้าๆตัดพ้อต่อว่าเว้าวอนแลดูน่าสงสาร

“คุณอาคิดถึงพริกไหมคะ เวลาที่พริกไม่อยู่?”

“พริก” ภาคิไนยครางออกมาเสียงสั่น ใจแทบละลายเมื่อเห็นสายตาของพิจิกาที่มองมาที่เขา เอื้อมมือไปเชยคางของสาวน้อยขึ้นมาเบาๆ สบตาจ้องมองกลับไปด้วยความรู้สึกหลายอย่างปะปนกันจนเขาแยกไม่ออก

“พริกของอา”

พิจิกาเงยหน้าขึ้นมองสบตากับภาคิไนยอย่างเว้าวอนต้องการได้ยินคำตอบจากปากของชายหนุ่ม อยากรู้เหลือเกินว่าเขาคิดอย่างไรกันแน่ ต้องการให้เธอไปห่างๆ หรือว่าต้องการให้อยู่ใกล้ การกระทำของเขาที่แสดงออกมาทำให้เธอสับสนไม่เข้าใจยิ่งนักไม่ทราบว่าเขาเกลียดหรือรักเธอ

“อา…คะ…คิด” ภาคิไนยกลืนน้ำลายที่เหนียวลงคออย่างยากเย็น ถอนสายตาจากดวงหน้าแสนสวยของพิจิกาเมินมองไปทางอื่น ใจเต้นระทึกเพราะตอบสาวน้อยในอ้อมกอดไม่ได้จริงๆว่าเขารู้สึกอย่างไร คำตอบมีอยู่ในใจแต่สับสนและไม่คิดว่าการพูดความจริงออกไปจะเป็นเรื่องที่ดี

เปลือกตาที่มีขนตามงามงอนของพิจิกาหุบลงสนิทอีกครั้ง กัดริมฝีปากแน่นไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว เธอร้องมาเยอะหลายคืนติดต่อกันตั้งแต่ถูกส่งตัวให้ไปอยู่ที่โรงเรียนประจำ ตอนนี้พอจะทำใจได้บ้างภาคิไนยก็มาแสดงท่าทีแบบนี้ แล้วจะให้เธอทำใจได้อย่างไรกัน

ภาคิไนยทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่กอดพิจิกาไว้แน่นแนบอกอย่างหวงแหน ทรุดตัวลงไปนั่งกองที่ด้านหน้าของรั้วกั้นคอก ดวงตาเลื่อนลอยหัวสมองสับสนไปหมดคิดอะไรไม่ออกตอนนี้ได้ยินเพียงแต่เสียงฝนตกหนักที่ด้านนอกเท่านั้น

ชายหนุ่มนั่งอยู่เฉยๆอย่างนั้นเป็นเวลานานมากจนกระทั่งมารู้ตัวเมื่อพิจิกาขยับตัวเบาๆในอ้อมแขนของเขา เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเด็กสาวหลับไปนานแล้วและคงยังหลับสนิทไม่รู้เรื่อง ภาคิไนยเผลอมองที่ด้านข้างของใบหน้าสวยใสอ่อนหวาน ยกมือขึ้นลูบไล้เบาๆที่ผิวแก้มนวลเนียน ยิ่งได้สัมผัสได้อยู่ใกล้ชิดเขาก็ยิ่งทราบดีว่าตัวเองคิดกับพิจิกาอย่างไร 

“พริกของอา” ภาคิไนยเอ่ยเสียงสั่นพร่า ขยับตัวก้มหน้าลงไปหา จมูกโด่งคมสันคลอเคลียที่ผิวแก้มเบาๆ พรมจูบไปทั่ว ก้มหน้าลงไปใกล้เอาแก้มแนบแก้ม กระชับอ้อมกอดเข้ามาหาตัวจนร่างกายนุ่มนิ่มเบียดเสียดกับแผงอกกำยำและช่วงหน้าท้องที่ตึงแน่นแบนราบแข็งแกร่งสมชายชาตรี

ริมฝีปากบางเฉียบหยักได้รูปคลอเคลียไปเรื่อยตามเปลือกตา ไล่ลงมาที่แก้ม และระรานอยู่แถวริมฝีปากด้านนอก ไม่กล้าที่จะทำอะไรรุนแรงหรือลึกซึ้ง ราวกับว่ากลีบปากสวยนั้นเปราะบางและช้ำง่าย เป็นของสุดรักสุดหวงที่เขาต้องถนอมเอาไว้ ทำได้แต่เพียงประกบปากลงไปทาบทับเฉยๆ หลับตาสนิทหน้าแนบหน้าด้วยดวงใจที่ปวดร้าว

เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนฝนหยุดตก ภาคิไนยเริ่มรู้สึกตัวขยับตัวออกห่างจากพิจิกาที่ยังคงหลับสนิท ยิ่งมองเด็กสาวในอ้อมกอดเต็มตาแบบนี้ก็อดยิ้มกับตัวเองไม่ได้ ทั้งรักและเอ็นดูหวงแหนในตัวของเจ้าหญิงน้อยๆของเขาเหลือเกิน ตัดสินใจไม่ปลุกพิจิกาเพราะไม่อยากทำให้เธอตื่นกลางคัน ช้อนร่างบางไว้กระชับแนบอก อุ้มขึ้นมาแล้วเดินออกไปจากคอกม้าเพื่อตรงกลับไปที่บ้านพักที่มองเห็นอยู่ลิบๆ

---

ป้ายกำกับ : เล่ห์ร้อนซ่อนเสน่หา Candy Eye

99
90 บาท

---