เพราะผืนทรายอันกว้างใหญ่ไม่เคยไร้แสงจันทร์เคียงข้างกาย
เธอและเขา จึงได้มาพบ ก่อเกิดเป็นความรัก ความผูกพันที่ฐานันดรก็มิอาจขวางกั้นได้
หาก ‘เขา’ คือผืนทรายที่แสนหนาวเหน็บ ‘เธอ’
ก็จะขอเป็นจันทร์ฉายที่ส่องสว่างให้ความอบอุ่นแก่ผืนทรายมิเสื่อมคลาย
“มะ...หม่อมฉันชื่อ จันทร์เจ้าเพคะ เป็นพนักงานสปาของวังขาวเพคะ”
“แล้วเจ้าเข้ามาในนี้ทำไม เข้ามาได้ไงฮึ !” เสียงขุ่นบอกพระอารมณ์และพระพักตร์ถมึงทึงของเจ้าชายอัลซาดทำให้หญิงสาว
ครวญอยู่ในใจว่า
‘โถ พ่อคุณ หันหน้าไปทางอื่นเวลาถามไม่ได้เหรอ กลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้ว’ หล่อนพยายามไม่สบดวงตาคมกล้าของอีกฝ่ายขณะ
เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เจ้าของวังยกพระหัตถ์ลูบพระหนุพลางครุ่นคิด สักครู่จึงตรัส
“เจ้าไม่ใช่คนของข้า จะมาอยู่วังข้าได้อย่างไร” จันทร์เจ้าร้อนตัวกลัวถูกส่งตัวกลับไปให้เจ้าชายอิชา หล่อนรีบเข้าไปหมอบกราบ
แทบบาทของเจ้าชายอัลซาดแล้วขอร้อง
“ได้โปรดเถอะเพคะ ให้หม่อมฉันอยู่ในวังของพระองค์ด้วยเพคะ ขอร้องล่ะ” ท้ายประโยคโอดครวญแบบลืมตัวว่ากำลังพูดอยู่กับ
ใคร หากเพราะยักษ์ตนนี้ไม่คิดว่าตนจะใจดีพอที่จะให้ที่หลบซ่อนแก่คนหนีพิธีสถาปนาเป็นพระสนมของผู้เป็นเชษฐาจึงรับสั่ง
“แล้วข้าจะช่วยเจ้าทำผิดไปทำไม การหนีพิธีของเจ้ามีโทษสูงรู้รึไม่” คำตรัสแบบไร้น้ำใจของเจ้าชายอัลซาด ทำเอาหญิงสาวชัก
ฉุน จึงขาดสติโต้กลับอย่างไม่พอใจ
“ถ้าพระองค์ไม่ช่วยหม่อมฉัน ก็เท่ากับพระองค์เห็นดีด้วยที่พระเชษฐาจะฝืนใจผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ไม่มีทางสู้รบปรบมือ” เจ้า
ชายอัลซาดถึงกับพระมัสสุกระดิกที่ถูกต่อว่า จึงทรงตวาดกลับ
“เจ้านี่มันปากดีนัก อยากตายใช่มั้ย” ตอนนี้จันทร์เจ้าโกรธจนเห็นยักษ์ตัวเท่าหมู เลยใส่กลับว่า
“เอาเลย อยากจะฆ่าก็เชิญ ถือว่าตัวมีอำนาจล้นฟ้า ไอ้คนไม่มีเหตุผล ! นายเป็นฝ่ายอธรรมชัดๆ” คำด่าทอของอีกฝ่ายไม่ได้
ทำให้เจ้าชายอัลซาดกริ้ว แต่กลับทรงนึกขำ พระองค์ทรงแปลกพระทัยที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ช่างกล้าหาญด่าพระองค์โดยไม่
เกรงกลัว แม้ว่าทรงอยากจะสรวล หากทว่าต้องทรงบังคับองค์ปั้นสีพระพักตร์เฉยเมยเย็นชาเมื่อตรัสว่า
“แต่ข้าไม่เคยช่วยใครฟรีๆ เจ้าจะตอบแทนข้ายังไงหากข้าช่วยเจ้า” หญิงสาวมองพระพักตร์เจ้าชายอัลซาดอย่างมีความหวัง
เพราะเท่ากับพระองค์ยอมช่วยหล่อน สีหน้าของหญิงสาวจึงแช่มชื่นขึ้นเมื่อกล่าว
“หม่อมฉันยินดีเป็นข้ารับใช้พระองค์เพคะ”
“แต่ว่า...งานต่างๆ ในวังนี้ก็มีคนทำหมดแล้ว” เจ้าของวังทรงมีสีพระพักตร์ครุ่นคิดหนัก จันทร์เจ้าจึงรีบเสนอทันทีว่า
“งานอะไรก็ได้เพคะ หม่อมฉันยินดีทำ ขอเพียงแต่พระองค์ให้หม่อมฉันอยู่ที่นี่...นะเพคะ” เจ้าชายเผลอยกโอษฐ์สรวลเล็กน้อย
ด้วยทรงนึกสนุก ก่อนรับสั่ง
“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะให้เจ้าคอยอยู่รับใช้ข้าเป็นการส่วนตัว”
“ฮ้า !” จันทร์เจ้าอุทานตาโตแทบถลนด้วยความตกใจ นึกว่าตัวเองทำไมถึงซวยอย่างนี้ หนีเสือดันมาปะจระเข้ แถมเป็นจระเข้ยักษ์ซะด้วย
ราคาปกติ
215 บาท
ราคา
150 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า