มาลีสูดหายใจแรง หล่อนพยายามรวบรวมความกล้า ถึงขั้นนี้แล้วหล่อนต้องกล้าเผชิญหน้ากับปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาจากสิ่งที่หล่อนตัดสินใจทำลงไป
“ปากเอ็งบอกว่ารักพี่คนเดียว แต่เอ็งก็ถ่างขาให้ผู้ชายคนอื่น แบบนี้น่ะหรือที่เรียกว่ารักผัวตัวเอง”
เสียงตัดพ้อของบุญล้อมฟังดูขมขื่นและประชดประชันจนคนเป็นเมียรู้สึกได้ มาลียกมือขึ้นผิดปากร้องไห้สะอึกสะอื้น
“พี่ยอดขยะแขยงฉันแล้วใช่ไหม... รังเกียจฉันแล้วใช่ไหม... ฉันก็แค่อีโมรากากี... แปดเปื้อน... แพศยา... เอากับผู้ชายไปทั่ว”
มาลีร้องไห้เสียงเครือ น้ำตาไหลพรากนองใบหน้า สบถด่าตัวเอง ซ้ำเติมตัวเองให้ต่ำตมลงไปอีก
เมื่อเห็นมาลีร้องไห้ บุญล้อมก็ร้องไห้ตาม ด้วยตระหนักดีว่าสาเหตุที่มาลีเป็นแบบนี้ก็เป็นความผิดของตนด้วยเช่นกัน ที่ไม่สามารถให้ความสุขหล่อน ทำให้มาลีกลายเป็นผู้หญิงที่เก็บกดความต้องการเอาไว้นาน และสุดท้ายก็ต้องหันไปแสวงหาความสุขเอาจากชายอื่น
“พี่ไม่โทษเอ็ง อันที่จริงมันก็เป็นความผิดของพี่ด้วยที่ให้ความสุขเอ็งไม่ได้”
บุญล้อมรู้ตัว
“ฉันพลาดไปแล้วพี่ล้อม... ฉันยอมรับว่าเหงามาก เปล่าเปลี่ยวในอารมณ์มากจนพลาดพลั้งทำผิดให้พี่ล้อมต้องปวดใจ... ต้องผิดหวังในตัวฉัน... ฉันยังมีเลือดเนื้อ มีชีวิตจิตใจ มีความต้องการทางเพศ ก็ที่ผ่านๆ มาพี่ล้อมให้ความสุขฉันไม่ได้เลยนี่นา ฮื่อๆ... ถ้าพี่ล้อมให้ความสุขฉันบ้าง... ฉันคงไม่ต้องกลายเป็นผู้หญิงมากชู้หลายผัวแบบนี้”
ราคา
370 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า