โปรยหลัง
ปรารถนาซ่อนเร้น... กนกลดาเพิ่งรู้ว่าการแอบรักคนไม่ควรรักทรมานยิ่งนัก แต่ความรักที่ล้นใจนั้นไม่อาจห้าม แม้พยายามซ่อนเร้นความรู้สึกอย่างยิ่งยวด ทว่าสิ่งที่พยายามหยุดยั้งกลับเกิดขึ้นในค่ำคืนหนึ่งโดยไม่มีใครได้ ทันตั้งตัว... ความละอาย...ความรู้สึกผิด...และความสุขแสนหวานดั่งน้ำผึ้งเดือนห้า กำลังรบกวนใจกานต์อย่างไม่หยุดหย่อน มันเกิดขึ้นพร้อมฐานะใหม่ที่เขาไม่ได้ตั้งใจจะเป็น... พวกเขาจะทำเช่นไรกับสิ่งที่เกิด เผชิญหน้า หรือปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไป ดั่งสายน้ำที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับ...
ปรารถนาล้นใจ... เมื่อคนหนึ่งเย็นชา อีกคนจึงต้องกลายเป็นไฟ... “ฉันมันไม่รู้สึกอะไรมานานแล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะทำให้ฉันต้องรู้สึกอะไรๆ ได้อีก พวกผู้ชาย น่าเบื่อและน่ารำคาญ!” แม้จะพูดออกมาเพราะความโกรธ แต่กลับกลายเป็นแรงกระตุ้นให้ใครบางคนคิดเอาชนะ “แล้วผมจะทำให้คุณรู้ ว่าผู้ชายไม่ได้น่าเบื่อน่ารำคาญเสมอไป คุณวิชชนีที่รัก...”
คคนางค์ยั่วรัก... “พฤกษ์ อย่านะ คุณพฤกษ์ปล่อยนาง!” “ปล่อยทำไมในเมื่อผมมีสิทธิ์ในตัวคุณ! ไอ้หมอนั่นต่างหากที่ไม่มีสิทธิ์ แต่คุณกลับยอมให้มันกอด แตะต้องตามอำเภอใจ กับผมทำมาดีดดิ้นกรีดร้อง ไม่ใช่ผมเหรอที่มีสิทธิ์ ไม่ใช่ผมเหรอที่เป็นผัวคุณ!” หญิงสาวกัดฟันแน่น ผงกศีรษะขึ้นจ้องตาเขากลับ “ผัวอย่างนั้นเหรอ ทีอย่างนี้มาอ้างความเป็นผัว แล้วคุณเคยทำหน้าที่ของผัวได้ดีแล้วหรือยัง คุณอ้างว่าเป็นผัวแต่ไม่เคยเห็นฉันเป็นเมีย งานต่างหากที่เป็นเมียคุณ! เพราะอย่างนั้นฉันเลยคิดได้ว่าเราควรยุติความเป็นผัวเมียของเราเสียที ได้ยินไหม ฉันต้องการหย่ากับคุณ!!” นัยน์ตาคมกริบลุกวาบ กระซิบตอบเป็นเสียงคำราม “ฝันไปเถอะคคนางค์!!” สิ้นเสียงกร้าวหญิงสาวก็กรีดร้องเสียงหลง “กรี๊ดด!!”
ราคา
420 บาท