สุดแค้นแสนหื่น+สายน้ำปรารถนา+พิศวาสต่างวัย(สามเรื่องในหนึ่งเล่ม)
-สุดแค้นแสนหื่น-
“อะไรนะคะ... ตอนมะนาวเข้ามาไม่มีนะคะ”
คนโดนปรักปรำยืนกรานเสียงแข็ง สาบานว่าไม่เห็นสร้อยทองที่เขาว่า
“มีสิ... แต่มันหายไปหลังจากเธอเข้ามาทำความสะอาด แล้วอย่างนี้จะให้ฉันคิดว่ายังไง ในห้องนี้ก็มีแค่เธอกับฉัน”
“แต่มะนาวไม่เห็นนะคะ.. สาบานได้ว่าตรงนั้นมีแต่อาร์ฟเตอร์เชฟ มีดโกนหนวดแล้วก็ผ้าขนหนูวางอยู่ ไม่มีสร้อยทองอย่างที่คุณสิงห์ว่าสักหน่อย”
หญิงสาวยืนกราน
“ถ้ามั่นใจว่าไม่ได้เอาไป... เธอต้องยอมให้ฉันค้นตัว”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่ริมฝีปากของสิงห์
“คุณสิงห์หมายความว่ายังไง”
มะนาวถามด้วยน้ำเสียงหวาดๆ
“ถ้าเธอบริสุทธิ์ใจว่าไม่ได้ขโมย ก็ต้องยอมให้ฉันตรวจค้นร่างกายโดยละเอียด.. ขอเน้นว่าโดยละเอียดทุกซอกทุกมุม”
“มะ.. ไม่นะ.. ดะ เดี๋ยวค่ะ”
มะนาวตกใจ สิงห์อุ้มร่างของหล่อนมาวางลงบนเตียงนอน
“ไม่นะ... คุณสิงห์... อย่า”
พูดไม่ทันจบข้อมือน้อยๆ ทั้งสองข้างของหล่อนก็ถูกรวบขึ้นไปล็อคเอาไว้เหนือศีรษะ
“ถ้าไม่ยอมดีๆ ฉันจำเป็นต้องมัด”
เขาคว้าเนคไทมามัดมือหล่อน ล็อคเอาไว้กับราวเหล็กพนักหัวเตียง แม้ว่ามะนาวพยายามดิ้นรนขัดขืน หากก็ไม่อาจสู้เรี่ยวแรงของคนหื่น
“อื๊อ… คุณสิงห์อย่า”
ร่างน้อยๆ ดิ้นรนขัดขืนอย่างไร้ทางสู้
“ฉันทำเป็นต้องค้น เพราะว่าเธออาจจะซ่อนสร้อยทองของฉันไว้ในเสื้อใน หรือไม่ก็ในกางเกง”
ชายหนุ่มกล่าวหา ขณะพยายามแกะกระดุมเสื้อของหล่อนออกทีละเม็ด
ทว่าไม่ทันจะแกะกระดุมถึงเม็ดสุดท้ายที่ปลายสาบเสื้อ ด้วยความใจร้อนก็ทำให้เขากระชากจนเสื้อขาดวิ่นออกจากกันเสียงดังแคว่ก
“โอ้ว... เธอซ่อนมันไว้ในเสื้อในใช่ไหม”
สิงห์ตะลึงมองสองเต้าอวบใหญ่ จากนั้นก็ล้วงมือใหญ่เข้าไปในกระเปาะบราเซีย ลูบคลำหนั่นเนื้อนุ่มนิ่มอย่างถือวิสาสะ ทำราวกับว่ามะนาวซ่อนสร้อยเอาไว้ในร่องอกอวบอัด
“อย่า… คุณสิงห์อย่า”
-------------
-สายน้ำปรารถนา-
“ฉันรู้หมดแล้ว... เมื่อคืนก่อนฉันเห็นทุกอย่างที่ลำธาร”
สิ่งที่ได้ยินทำให้หัวใจของคนเป็นพ่อกระตุกวูบ ทว่าไม่ทันจะแก้ตัว ปลิวก็กล่าวออกมาด้วยประโยคที่คนเป็นพ่อต้องตกใจยิ่งกว่า
“ช่างเถอะ... ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว... ”
ปลิวครุ่นคิดถึงเรื่องนี้มาทั้งคืน อันที่จริงกำนันเรืองก็เป็นแค่พ่อเลี้ยง ไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดสักหน่อย
“ไอ้ปลิว”
กำนันเรืองอุทานเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
“ฉันพูดจริง”
เสียงของปลิวหนักแน่น
“คือ... ”
กำนันเรืองอึกอัก รู้สึกผิด แต่ก็ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง กับสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว
“ช่างเถอะ... ฉันจะคิดเสียว่าพ่อเรืองช่วยทำให้เมียฉันมีความสุข... เพราะว่าพ่อเรืองให้ในสิ่งที่ฉันไม่มีปัญญาจะทำให้ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก... ตราบใดที่แรมมันต้องการและมันมีความสุข ฉันจะไม่ว่าพ่อและจะไม่ตำหนินังแรม... อันที่จริงเรื่องนี้ก็ผิดที่ฉัน เพราะถ้าฉันไม่เป็นแบบนี้ แรมก็คงไม่เก็บกดความต้องการจนต้องแอบเล่นชู้กับพ่อ”
กำนันเรืองหน้าชาไปชั่วขณะ นิ่งคิดแล้วเอ่ยออกมาว่า
“เอ็งแน่ใจนะว่ารับได้... ”
กำนันเรืองถามจริงจัง
--------------
-Gardener (พิศวาสต่างวัย)-
“คุณหนูยังไม่เคยใช่ไหมครับ”
ลุงเข้มถามตรง เสียวตรงนั้นจนขนลุก
“ค่ะ... ไม่เคย”
ลีนาตอบตามความจริง ตั้งแต่เกิดมาจนเติบโตเป็นสาวสะพรั่งป่านนี้ หล่อนยังไม่เคยริลองทำความรู้จักกับเจ้าสิ่งนี้เลยสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรก
“หยุดเถอะ... เล่นแบบนี้ไม่สนุกนะครับคุณหนู”
ลุงเข้มสองจิตสองใจที่ปล่อยให้เป็นไป
“ทำไมล่ะค่ะ... คุณลุงไม่ชอบให้หนู... หรือคะ”
คนถูกดุทำหน้าง้ำงอน
“ชอบสิครับ... แต่มันไม่สมควรที่เราจะทำแบบนี้”
ลุงเข้มเป็นผู้ใหญ่ รู้ว่าอะไรไม่เหมาะไม่ควร
“ทำไมคะ... ”
“เรื่องแบบนี้คุณหนูต้องเก็บเอาไว้ทำกับคนที่คุณหนูรัก... ไม่ใช่กับคนสวนอย่างผม”
ลุงเข้มบอกเหตุผล
“งั้นหนูรักคุณลุงได้ไหมคะ... เพราะหนูชอบคุณลุงตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า”
ลีนาสารภาพความในใจอย่างไม่คิดจะปิดบัง
--------------------
ราคา
350 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า