“เรื่องเดือดร้อนของเธอฉันช่วยได้”
“แลกกับอะไรคะ” เธอสวนกลับทันที
“ตัวเธอ มาเป็นเด็กของฉัน ไม่ใช่แฟน แค่นอนด้วยกันเวลาที่ฉันต้องการ มีเงินให้เป็นรายเดือน”
“ขอโทษด้วย ฉันไม่ได้ขายตัว”
“คุณ...ฉันตกลง” บทจะง่ายก็ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ อิชย์เงยหน้าจากแก้วเหล้าที่แกว่งอยู่นานแล้วตั้งแต่เธอเดินจากไป
“ดี อยากได้เดือนละเท่าไหร่” อิชย์ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ตกลงซื้อขายกันเหมือนเป็นธุรกิจอย่างหนึ่ง
“เดือนละแสน” อิชย์ผิวปากหวือ
“ตกลง” เขารับคำง่ายๆ อยากจะลองแล้วว่าของพรีเมียมเดือนละแสนจะคุ้มขนาดไหน
“คุณมีแฟนไหมคะ” เธอถามกล้าๆ กลัวๆ
“ไม่มี ไม่เคยมี สบายใจได้ เธอไม่ใช่เมียน้อย” เขาตอบขำๆ
ราคา
239 บาท