จะว่าไปแล้วฉันก็อพยพย้ายถิ่นบ่อยเหมือนกันนะ (ดูเธอใช้คำ -*-) เพราะล่าสุดฉันก็ต้องย้ายจากเชียงใหม่ลงมาอยู่ที่กรุงเทพฯ สาเหตุที่ฉันต้องตามติดพ่อกับแม่ไปทุกที่ก็ไม่ใช่อะไร เรื่องของเรื่องคือฉันไม่ได้แข็งแรงเหมือนคนอื่นเขา พูดง่ายๆ ฉันยังมีโรคประจำตัวให้ต้องกินยาอยู่ตลอด พวกท่านก็ย่อมเป็นห่วงฉันมากเป็นธรรมดา ^_^
ทว่าวันแรกของการมาอยู่กรุงเทพฯ ใครจะคิดล่ะว่าความสะเพร่าจะทำให้เรื่องน่าอายบางอย่างเกิดขึ้นกับฉัน โดยมีลูกชายของเพื่อนแม่ที่อยู่ข้างบ้านเป็นผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด อ๊ากกก >///< แต่พอเราได้มาเจอหน้ากันจังๆ ทำไมอีตาเซย์เดนอะไรนั่นต้องทำเป็นเหมือนไม่รู้ไม่เห็นกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย >O< นี่ได้ข่าวว่าฉันจะต้องไปเรียนโรงเรียนเดียวกับเขาอีกต่างหาก ฮึ่ย แพนเจียคนนี้ชักเริ่มจะหวั่นใจกับพฤติกรรมแปลกๆ ของเขาแล้วนะเนี่ย TOT
|