ผู้ขมังเวทพยายามอย่างยิ่งที่จะอ่านคัมภีร์ภาษาขอมโบราณนี้ให้ออกแกลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่บรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไปแล้วอย่างสิ้นเชิง ภายนอกกระท่อมนอกจากเสียงกิ่งไม้ใบไม้ไหวสั่นสะท้านอยู่อื้ออึงแล้วท่ามกลางสรรพสำเนียงโกลาหลนั้นมีเสียงประหลาดบางอย่างสอดแทรกเข้ามาด้วย มันดังว่า แว่วเหมือนล่องลอยมาจากที่ไกลแสนไกลเป็นเสียงที่ไม่มีใครเดาออก สุดวิสัยที่หูมนุษย์จะได้ยินในระยะแรกแต่แล้วมันก็ชัดขึ้น เป็นกระแสเสียงที่แหบพร่าสั่นสะท้าน ใจความที่น่าสยองขวัย " ข้ามาแล้ว ....มาจามเสียงเรียก....เหอ เหอ เหอ ! ไหน... ใครเรียกข้า .... อยู่ที่ไหน!"
|