"เอาดอกไม้ของพวกคุณคืนไป" ร่างนั้นชะงักหากยังเดินหน้าต่อไป "ไม่ต้องเอาของสกปรกมาแปดเปื้อนที่นี่ เราไม่ต้องการ" คนของ ธีภพ เหมือนไม่ได้ยิน ยังคงมุ่งหน้าไปยังรถที่จอดรออยู่ จอมสุดาก้าวตามติด ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วจนพี่เลี้ยงก็ห้ามไม่ทัน เสียงเบรกดังลั่นแทรกเสียงหยดน้ำที่ตกกระทบลงพื้น เมื่อร่างบางพาตัวเองเข้าขวางหน้ารถคันใหญ่ในระยะประชิด ทายาทเพียงคนเดียวของนายตำรวจมือปราบกัดฟันแน่น มองฝ่าที่ปัดน้ำฝนตรงไปยังที่นั่งด้านหนัง ใครคนหนึ่งจับจองพื้นที่ส่วนนั้นเพียงลำพัง กรอบร่างสูงใหญ่บ่งบอกความมีอำนาจจนน่าขนลุก รูปหน้าที่เห็นเพียงเลือนราง ไม่อาจระบุได้ว่าอีกฝ่ายหน้าตาเป็นเช่นไร แต่จอมสุดาก็มั่นใจว่าตนคิดไม่ผิด เรียวปากบางบิดเป็นรอยยิ้มเหยียดหยัน ระหว่างที่เธอหนาวสั่นกลางสายฝน ไอ้คนเลวกลับซ่อนตัวอยู่ในที่อุ่นอันน่ารังเกียจ ธีภพ.. นายธีภพ อัศวลักษณ์ ชื่อที่จอมสุดาจะไม่มีวันลืม
|