เมื่อ ทศวรรษ นายตำรวจหนุ่มต้องผันตัวเองมาเป็น ‘คนขับรถ’ ให้คุณหนูอย่างปาร์คแชริน ซึ่งถือเอาสิ่งที่ตัวเองพอใจคือสิ่งที่ถูกต้อง ชายหนุ่มจะมีวิธีจัดการกับเธออย่างไร... เตือนปุ้บ! เถียงปั๊บ! ลงโทษไป! ตอบกลับทันควัน! “คำก็คนขับรถ! สองคำก็ลูกจ้าง! ผมก็เป็นคนเหมือนคุณนะจะต้องให้บอกอีกกี่ครั้ง” ทศวรรษพูดเสียงดัง “จะบอกอีกกี่ครั้ง ฉันก็จะเรียกเหมือนเดิม! ไอ้คนขับรถ! ไอ้...อื้อ!” เสียงของแชรินถูกกลืนหายเข้าไปในลำคออีกครั้งเมื่อทศวรรษทาบริมฝีปากลงมานานหลายนาทีก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากออกมา “พูดอีกสิ! จะได้จู...” ทศวรรษยังไม่ทันพูดจบเสียงของเขากลับถูกกลืนหายลงไปในลำคอบ้างเมื่อแชรินคล้องคอเขาด้วยมือทั้งสองข้างรั้งใบหน้าคมคายนั้นเข้ามาจูบ ทศวรรษที่มีท่าทีอึ้งไปนานหลายวินาทีก่อนจะถือโอกาสจูบตอบเธอเล่นตามน้ำ แชรินที่ดูเหมือนว่าเพิ่งจะได้สติหญิงสาวถึงกับชะงักจูบก่อนจะผละออกมาเล็กน้อย “นี่...เป็นไงล่ะ คิดว่าปิดปากฉันได้คนเดียวหรือไง” แชรินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป... “นี่คือวิธีลงโทษของคุณหรอ?” ทศวรรษถามด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ ในขณะที่แลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากเฉียบบางของตัวเอง “กะ ก็ใช่ เอ้ย! นี่ปล่อยได้แล้ว” แชรินฟาดมือไปที่แขนของทศวรรษที่กอดเอวเธอเอาไว้ ชายหนุ่มจึงยอมปล่อยง่ายๆ หญิงสาวไม่สบตากับเขาสักนิดได้แต่สะบัดหน้าหนีและเดินออกจากห้องไป ทศวรรษระบายยิ้มบางๆ ด้วยความชอบใจก่อนจะเดินตามแชรินออกไปด้วย “คุณ! รอผมด้วย” ชายหนุ่มตะโกนไล่หลังด้วยน้ำเสียงกึ่งหัวเราะ
|