คุณหนูหน้ามนคนเหนือลงมาตามแรกแรกไกลถึงเมืองใต้ แต่กลับผิดหวังเมื่อเขาเป็นคนมีเจ้าของ ทอดใจคิดจะหันหลังกลับแต่ความบังเอิญทำให้พบกับผู้ชายอีกคนที่เธอเฝ้าอยากเจอมาทั้งชีวิตและอยากมีสิทธิ์เรียกว่า ‘พ่อ’โดยไม่รู้เลยว่าพ่อของเธอ แท้จริงแล้วคือพ่อของเขาเช่นกัน เรื่องราวความรักบนความเข้าใจผิดจึงบังเกิดขึ้น พร้อมกับขวากหนามอันใหญ่ ความทระนงของใครคนหนึ่ง ที่เข้ามากีดกั้นทางรักวุ่นวายครั้งนี้ให้กลายเป็นเส้นทางรักแท้ ที่ยากลำบากมากขึ้น “ยายเด็กบ้า คิดจะกัดลิ้นคนอื่นให้ขาดเลยหรือไง” เขาทำเสียงเดือดลูบปากแดงก่ำของตัวเองไปมา ดีนะที่ดึงกลับทันไม่อย่างนั้นเขาคงเลือดสาดแน่ “คุณโปรดนั้นแหละบ้า เอาลิ้นเข้ามาในปากหนูนิทำไมละ” เสียงแหลมตวาดกลับหน้าแดง ปิลันธน์ได้แต่ทำหน้าเลิ่กลั่ก อายจนเลือดฝาดสีร้อนทั้งสองแก้มเช่นกัน “ก็...เออ..นั้นแหละ แล้วถ้ากัดลิ้นฉันจนขาดเธอจะทำยังไง เกิดฉันเป็นใบ้ขึ้นมาจะรับผิดชอบไหวไหม” “ถ้าหนูนิตั้งใจกัดให้ขาด รับรองคุณโปรดไม่มีทางมายืนด่าหนูนิแบบนี้ได้แน่” “หนูนิ” เขาตะคอกเสียงดัง แต่ไม่ได้จะทำให้นิรนารถกลัวตัวหงอได้เลย เพราะเธอยังทำเสียงสูงปรี๊ดกลับทันควัน “ทำไมค่ะคุณโปรด” ตอนที่บีบน้ำตาร้องไห้ก็น่าสงสารอยู่หรอก ผิดกับเวลาเชิดหน้าชูคอท้าทายอย่างตอนนี้ เธอช่างดูเป็นเด็กดื้อรั้นที่ปิลันธน์ก็น่าจะปราบยาก ‘น่าจะจับปล้ำจริงๆ ซะให้เข็ด’ชายหนุ่มจ้องตาเขม็งก่อนจะยอมแพ้ในศึกครั้งนี้แล้วหมุนตัวเดินไปอย่างหัวเสีย
|