"คุณวุธคะ ถ้าคุณไม่ปล่อย ฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย" จิรภิญญาพูดขู่คฑาวุธออกไป แทนที่ชายหนุ่มจะกลัว กลัวพูดท้าทายกลับมา "เอาเลยซิ ร้องไปเลย ให้คนทั้งสานแห่แหนกันมาดู" "ฉันไม่ได้แค่ขู่คุณนะ ฉันจะร้องจริงๆ ด้วย" "ก็เอาซิ ร้องเลย" คฑาวุธก็อยากรู้เหมือนกันว่าจิรภิญญาจะกล้าทำตามที่พูดหรือเปล่า "ช่วยดะ...." เสียงร้องให้คนช่วยของหล่อนขาดหายไป เมื่อเขาใช้ริมฝีปากหยักได้รูปของเขาเข้ามาปิดริมฝีปากบางของเธอไว้..."คุณวุธ คุณเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุด" ฝ่ามือบางฟาดลงที่แก้มเขาพร้อมสิ้นเสียง "ใช่ ผมมันเห็นแก่ตัว ผมมันเลว ผมมันไม่ดีเหมือนแฟนของคุณ ถ้าอย่างนั้นผมก็จะเลวให้คุณดู" พูดจบคฑาวุธก็กระชากร่างบางติดมือเดินหายเข้าไปหลังบ้าน โดยที่เอามือที่ว่างอีกข้างปิดปากบางที่พยายามร้องขอความช่วยเหลือไว้....
|