ภาคีย์ ถูกเรียกตัวกลับเมืองไทยอย่างกะทันกัน จากคำสั่งประกาศิตของผู้เป็นมารดา ทำให้เขาได้มาพบกับ อิงอร ผู้หญิงที่ผู้ชายอย่างเขาคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับ นามสุกล อัครากรณ์ เลยแม้แต่น้อย แต่ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนทั้งบ้านถึงได้ยอมรับ ‘ผู้หญิงที่หวังรวยทางลัดและอวดดี’ คนนี้ “อย่านะ! คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!” หญิงสาวหวีดร้องเสียงหลง เมื่อใบหน้าสากระคายพยายามจะก้มลงมาซุกไซ้ใบหน้าและซอกคอของเธอไปมาอย่างบ้าคลั่ง “ทีไอ้หมอนั่นเธอยังยอมมัน แล้วทำไมผู้ชายอย่างฉันจะทำไม่ได้ฮะ!” พูดพลางใบหน้าสากระคายก็โน้มต่ำลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง “อย่า...ได้โปรด” เสียงเว้าวอนขอร้องให้เขาหยุดไม่เป็นผล เรือนร่างงดงามเย้ายวนใจตรงหน้า ทำให้ร่างกายของภาคีย์แทบลุกเป็นไฟ “เธอสวยอย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะ หึ” ร่างหนาพูดลอดไรฟันพร้อมลิ้มรสเธออย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ซ่อนไปด้วยความเร่าร้อนอ่อนหวานจนอิงอรแทบจะขาดใจ ...ไม่...เธอจะไม่ยอมตกเป็นของเขาเด็ดขาด!... “อื้อ...” ร่างเล็กใต้ร่างพยายามดิ้นรนอีกครั้ง จนร่างหนารู้สึก “ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง อย่างกับไม่เคยอย่างนั้นแหละ ฉันรู้น่าว่าเธอเคยๆ มาแล้ว” “ไอ้คนเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” อิงอรได้โอกาสเป็นอิสระอีกครั้ง ก็งับเข้าที่ต้นแขนของชายหนุ่มจนจมเขี้ยว “โอ๊ย! ยัยหมาบ้า ชอบซาดิสม์หรือไงคุณ ได้...ผมจะจัดให้” จบประโยคชวนผวา ใบหน้าคมเข้มที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนาก็โน้มต่ำลงมาอย่างรวดเร็ว “อึ๋ย ไอ้บ้า! ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่! อะอุ๊บ...” แล้วเสียงหวีดร้องแสบแก้วหูก็ถูกปิดสนิทด้วยริมฝีปากจาบจ้วงแสนร้ายกาจอีกครั้ง ราวกับจะสั่งสอนให้เธอได้รู้จักถึงฤทธิ์เดชของเขาว่าอย่าได้พยศนัก ไม่อย่างนั้นก็จะเจ็บตัวแบบนี้แหละ แล้วเมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างเลิกขัดขืน จูบที่ร้อนแรงเมื่อครู่ก็อ่อนโยนลง “คุณสวยมากนะอิงอร และผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าผมเก่งกว่าชายชู้ของคุณทุกคนหลายเท่าเลยล่ะ”
|