เมื่อดอกฟ้าเต็มใจโน้มมาหาชายหนุ่มธรรมดาอย่างทรงกลด มีหรือจะกล้าปฏิเสธด้วยแรงรักแรงเสน่หาที่ท่วมท้น บทรักหวานฉ่ำจึงเริ่มขึ้น ท่ามกลางหัวใจที่ตรงกัน ความใกล้ชิด ที่เราได้อยู่ช่วยซึ่งกันและกัน พี่ไม่รู้สึกผูกพันและคิดเก็บมันไว้สานต่อความต้องการหรอกหรือ หยุดเว้นจังหวะหายใจ ทอดสายตาหวานเย้ม แฝงความหมายไว้ในแววตา "ซอนด้ารู้ว่าพี่รู้สึกอย่งไง แต่ดอกฟ้าดอกนี้จะโน้มมาหาพี่เอง" ร่างกายคนฟังถึงกับแข็งทื่อ มือเรียวที่โอบไว้ที่คอก่อนหน้าถูกดึงกลับ เมื่อเจ้าของมอบหน้าที่ใหม่ให้อย่างใจกล้า ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองอย่างไม่ลังเล "พี่อย่าทำเหมือนรังเกียจร่างกายของซอนด้า" แววตาและน้ำเสียงตัดพ้อเอ่ยอย่างน้อยใจ เมื่อชายหนุ่มผละออกห่างพร้อมผันหน้าหนี "คิดดีแล้วหรือที่ทำแบบนี้หากผ่านคืนนี้ไป ซอนด้าจะบอกว่าเสียใจไม่ได้นะ" น้ำเสียงนั่้นเอ่ยพล่า หากความปรารถนาที่ถูกจุดขึ้น กลายเป็นชายหนุ่มเสียเองที่กำลังรุกคนในอ้อมกอด
|