ห้าปีมาแล้ว...ที่เขายังแปลกใจว่าตัวเองมีชีวิตอยู่มาได้อย่างไร ห้าปีมานี้เขาแทบเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากหนุ่มเจ้าสำราญช่างเอาใจ แปรเปลี่ยนเป็นเงียบขรึม เอาจริงเอาจังต่อทุกสิ่ง เขาพยายามทำงานหนัก เพื่อจะได้วุ่นวายจนไม่มีเวลาฟุ้งซ่าน หากหลับตาลงคราใด ความทรงจำก็ยังคงติดตามมา ไม่มีวินาทีใดที่จะลบเลือนเธอไปจากใจได้เลย เมื่อสายลมแห่งโชคชะตาพัดเธอหวนกลับมาสู่เขา เขาควรปล่อยเธอไปตามวิถีทาง อย่างเช่นที่เคยทำหรือไม่ เหนือเมฆเอย...หรือห้าปีที่ผ่านมานี้ยังทรมานตัวเองไม่พออีก? สวรรค์...นี่เป็นเพราะเห็นใจเขา หรือจงใจกลั่นแกล้งเขากันแน่!
|