“กรธิดา” กฤษดาเรียกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเต็มที่ “อะไรของคุณอีก ไม่เห็นหรือไงว่าฉันคุยโทรศัพท์อยู่น่ะ” “เห็น” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงกวนๆ หญิงสาวเอามือปิดกระบอกโทรศัพท์ ก่อนจะหันไปแหวคนก่อกวน “เห็นแล้วจะเรียกทำไม เชิญออกจากห้องฉันไปได้แล้ว” แหวเสร็จก็กลับมาคุยต่อ “เอ่อ...คุณธี ผึ้งต้องขอโทษด้วยนะ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวผึ้งโทรหาคุณธีใหม่ ดูแลตัวเองดีๆ นะ ผึ้งเป็นห่วง” กรธิดาตัดสายจากเพื่อนสนิท ก่อนจะหันมาใส่อารมณ์กับตัวปัญหาอีกครั้ง “คุณเป็นอะไรของคุณมิทราบ ฉันว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ คุณก็น่าจะกลับไปได้แล้ว” “ที่ฉันถามเธอไปเมื่อกี้ว่าไง” กฤษดาถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ “เรื่องอะไรของคุณอีก ฉันล่ะเบื่อคุณจริงๆ เลย คุณกฤษดา” “ก็เรื่องงานไง” “ให้ฉันไปเป็นเลขาส่วนตัวนี่นะ ไม่เอาหรอก” “เธอต้องเอา! นี่เป็นคำสั่ง” กฤษดาพูดเสียงแข็ง พลางจ้องไปที่ใบหน้าเนียนอย่างเอาเรื่อง
|