หลังจากที่พ่อกับแม่จากไป ‘เรดโรส’ คนนี้ก็ต้องกลายเป็นเด็กกำพร้าที่ต้องไปอาศัยอยู่กับคู่สามีภรรยาข้างบ้าน แน่นอนว่าลึกๆ พวกเขาก็ไม่ได้อยากดูแลฉันหรอก ฉันจึงไม่ลังเลที่จะตัดสินใจเลือกรับทุนไปเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัยที่มหาวิทยาลัยดัชวูดส์ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยแบบกินนอนนั่นหมายความว่าฉันจะได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองอย่างจริงจังซะที ทว่ามหาวิทยาลัยที่ฉันมาเรียนอยู่บนเนินเขาสูงและโอบล้อมด้วยป่าใหญ่ ไม่รู้มาก่อนว่ามันจะหนาวเย็นขนาดนี้
โชคดีที่ฉันได้รับการต้อนรับอย่างเป็นมิตรจาก ‘เทย์เลอร์’กรรมการนักศึกษารูปหล่อที่ให้เสื้อหนาวฉันยืมตั้งแต่วันแรก และเขานี่แหละที่แนะนำฉันให้รู้จักกับ ‘ลิซซ่า’หลานสาวคนสวยของเจ้าของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ซึ่งเธอก็แสนดีไม่แพ้กันถึงขนาดมอบเสื้อคลุมกันหนาวสีแดงสดกับฉัน ยกเว้นอยู่คนที่ดูท่าทางไม่เป็นมิตรสุดๆ เขาคือ ‘โวล์ค’ชายหนุ่มที่ชอบทำตัวลับๆ ล่อๆ แถมยังชอบส่งสายตาเหมือนหมาป่าเจ้าเล่ห์มาให้ฉันนี่แหละ!คือฉันไม่ใช่หนูน้อยหมวกแดงที่เขาจะมาเขมือบได้ง่ายๆ นะ พูดเลย!
|