โดย เอริน เจน สำนักพิมพ์พาเพลิน พิมพ์ครั้งแรก เมษายน 2550 หนา 240 หน้า ฟรานเชสก้าหันไปเล็กน้อยทำทีเป็นเหมือนเปลี่ยนอิริยาบถ ในขณะที่ลอบมองไปทั่วๆ ห้องที่แน่นขนัด จริงนั่นแหละ ใครบางคนกำลังจ้องมองเธออยู่ เป็นผู้ชายคนนึงที่เธอมั่นใจว่าไม่เคยเห็นมาก่อน ข้างๆ เขามีผู้หญิงอีกคนยืนอยู่ด้วย ผู้หญิงผมสีน้ำตาลบรูเน็ทคนนั้นสวมชุดราตรีซาตินสีครีม เธอวางมือไว้บนแขนเขา พร้อมกับหันไปหา แต่ดูเขาไม่สนใจเธอเลยซักนิด เขากลับมองตรงมาที่ฟรานเชสก้าด้วยดวงตาที่ไม่แน่ใจว่าสีฟ้าหรือสีดำกันแน่ ใช่..เขามีดวงตาสีดำสนิท ดำสนิทเหมือนความมืด ดำสนิทเหมือนท้องฟ้าที่ไร้หมู่ดาวยังไงยังงั้นเลย เธอหยุดหายใจเมื่อทั้งสองประสานสายตากัน นึกอยากเบือนหน้าหนีแต่สายตาเขาเหมือนสามารถสะกดเธอเอาไว้ได้ชั่วนิรันดร์แล้วริมฝีปากคู่นั้นก็แย้มยิ้มน้อยๆ สายตาเขาเลื่อนลงต่ำ สำรวจเรือนร่างของเธอด้วยความจงใจก่อนจะเลื่อนขึ้นไปจับที่ใบหน้าเธออีกครั้ง รอยยิ้มของเขาเปลี่ยนไป มันดูสนิทเชื้อ และส่งข้อความบางอย่างมาที่โลหิตในร่างกายเธอ ฟรานเชสก้ารู้สึกได้ว่าหัวใจเธอเต้นรัวขึ้น......
|