“พี่ควรจะลงโทษเจ้าเช่นไรดี ถึงจะสาสมที่เจ้าทำให้พี่ทุกข์ระทมอยู่นานสองนาน” “โทษฐานทรยศเป็นกบฏต่อหัวใจ ขังลืมดีไหมเพคะ” เสียงเล็กเอ่ยแกมประชดประชัน “อืม...เป็นความคิดที่ดี โทษฐานกบฏ พี่จะขังลืมเจ้าไว้ในหัวใจ อย่าได้หวังจะออกมาพบหน้าชายหนุ่มที่ไหนอีกเลย และโทษขั้นสุดท้าย ไม่ฎีกาไม่มีอุทธรณ์ พี่ขอสั่งย้ายเจ้าไปเป็นมิ่งขวัญของชาวมัสณุนคร ในตำแหน่งพระชายาหนึ่งเดียวในดวงหทัยพี่ เจ้ายินดีจะรับโทษนี้หรือไม่” คำขอแต่งงานจากชายหนุ่มตรงหน้าดังขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำเอาคนถูกขอพระพักตร์แปรเป็นสีแดงจางๆ เจ้าชายมัสชุธากรคุกพระชานุลงกับพื้น แล้วหยิบแหวนขึ้นมาสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของนางผู้เป็นที่รัก และโอษฐ์สีชาดก็พระทับจูบสลักลงบนพระหัตถ์นุ่ม สายพระเนตรหวานซึ้งส่งถึงกันอย่างมีความสุข
|