พยับหมอกเท้าคางมองคนที่กินอาหารที่เขาทำด้วยสายตาอ่อนแสงลง

 

คล้ายกับนี้คือความฝันแสนสุข ราวกับหยาดหยดน้ำตาเมื่อหลายเดือนก่อนเป็นสิ่งลวงตา

 

ราวกับว่าภาพที่เธอถูกยิงตกน้ำคือภาพที่เขาคิดขึ้นมาเอง เมื่อคิดถึงจุดนี้

 

มือเรียวสวยก็ยื่นออกไปแหวกชายเสื้อคลุมออก

 

อิสึมิก้มลงมองคนที่ไล้รอยกระสุนบนไหล่ซ้ายด้วยความรู้สึกร้อนวูบวาบ

 

ผสมกับเจ็บปวดเพราะแววตาหม่นเศร้าของเขา

 

“แผลนี้คุณได้มาเพราะผม ตรงนี้ และก็ตรงนี้ด้วย” ปลายนิ้วมือไล่ชี้ไปที่สะโพก

 

และช่องท้องของหญิงสาวไม่พลาด และจุดนั้นก็เป็นแผลเป็นที่อิสึมิไม่ได้คิดเยอะกับมัน

 

เสียแต่ว่าขนลุกซู่ที่เขาสามารถบอกตำแหน่งได้อย่างแม่นยำทั้งที่ไม่ได้เห็นกับตา  

 

“เราเคยรู้จักกันมาก่อนจริงๆ เหรอ” เธอรู้สึกอิ่มขึ้นมากะทันหัน

 

ความรู้สึกตื้อๆ ในอกทำให้มือเรียวหนักอึ้ง 

 

“ไม่ใช่แค่รู้จักหรอก เมื่อก่อนคุณทำงานให้ผม เป็นคนที่ผมไว้ใจ และเป็นผู้หญิงที่ผม... รัก”

 

คำกล่าวของเขาก่อให้เกิดความรู้สึกวูบวาบ ภาพเลือนรางมากมายผุดขึ้นมาในหัว

 

เธอเดินเคียงข้างเขา มองเขาหัวเราะเวลาเล่นกีฬากับคนอื่น

 

และมองเขาโยกหยัดเคลื่อนไหวอยู่เหนือกายเธอ

 

แต่ผลที่ตามมากับภาพเหล่านั้นคือน้ำตาและความรู้สึกขมในคอจนแทบทนไม่ไหว  

 

“โกหก” พยับหมอกยิ้มใจเย็น เขาเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวอ่อนโยน

 

“คุณมีรอยสักรูปเสือที่หลัง รูปนกกระเรียนที่เนินอกซ้าย ใช่อันนี้คนรู้กันเยอะ

 

แต่ก็คงไม่เยอะเกินสิบคนหรอกจริงไหม และจะบอกให้นะที่รัก

 

คุณสวมแหวนของผมที่ห้อยติดคออยู่เสมอ” คิดว่าเขาจะจำเด็กคนนั้นเมื่อห้าปีก่อนไม่ได้หรือ

 

เขาจำได้แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายต่างหากที่จำเขาไม่ได้      

 

“ข้อเท้าขวามีปานรูปพระจันทร์เสี้ยวเหมือนกับผม” เขาเลิกชายกางเกงขึ้นสูงเผยให้เห็นปานนั้น

 

ก่อนจะยิ้มให้คนที่ตะลึงตาค้างด้วยท่าทางมั่นอกมั่นใจ แล้วเอ่ยไพ่ตายออกมาเสียงหวานกระเซ้า     

 

“แล้วยังมีไฝเม็ดหนึ่งที่.... บั้นท้าย” อิสึมิรู้สึกเหมือนมีคนเอาไฟมาเผาเรือนกายของเธอจนแสบร้อนแดงก่ำ

 

เธอผงะถอยหลังออกจากเก้าอี้เมื่อเห็นสายตาเข้มลึกของเขา

 

แต่ยังเดินไปไม่ถึงไหนมือเรียวสวยก็รั้งเธอมาใกล้จนริมฝีปากบดเบียดเสียดสียามเอ่ยกระซิบ   

 

“ผมขอพิสูจน์ แม้โลเคชั่นจะแตกต่างแต่ท่าถนัดระหว่างเราคงพอทำให้คุณจำผมได้แน่”

 

หญิงสาวเซขาอ่อนเมื่อปากนั้นกดแนบลงมาหนักหน่วงร้อนแรง

 

ลิ้นร้ายกาจรุกรานจนปากเล็กมีแต่รสชาติและกลิ่นอายของเขา

 

จนสมองเธอเบลอมึนงงเพราะกลิ่นบุรุษที่คุ้นเคยอย่างประหลาดนั้น            

 

“เห็นไหม ปากของคุณ ลิ้นของคุณยังจำผมได้อยู่เลย

 

หลังจากนั้นร่างกายคุณจะรู้ว่าฟันของผมจะขบลงที่ซอกคอของคุณ... เบาๆ”

 

ว่าจบมือเรียวสวยก็คลี่ชายชุดคลุมออกจากเรือนกายสวย ปล่อยให้มันล่วงไปกองกับพื้นห้อง

 

ใช้ฟันขบกัดที่ซอกคอเธอเบาๆ อย่างที่กล่าวอ้างซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเนื้อตัวขาวเกิดรอยฟันแดงระเรื่อ

 

หญิงสาวตัวอ่อนเปลี้ยปล่อยให้เขาชักจูงนำพาไปยังวิมานบนดินด้วยท่าทางไร้เดียงสา             

 

“ไม่ว่าเมื่อไร ชาตินี้หรือชาติหน้า คุณก็เกิดมาเป็นของผม เป็นของผู้ชายที่ชื่อหมอกไปตลอดกาล”

 

คำประกาศยโสโอหังทำให้หัวสมองของหญิงสาวสั่นสะท้านเหมือนเส้นบางอย่างขาดผึง

 

ปากแดงก่ำกระซิบเรียกเขาด้วยความไม่แน่ใจ      

 

“หมอก”

---

ป้ายกำกับ : ทาสรักพยัคฆ์ร้าย ติยากร

299
270 บาท

---

สินค้าหมดชั่วคราว