ตะกร้าสินค้าของคุณ |
---|
ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
สินค้าขายดี |
---|
หมิงหลันบุปผาเคียงใจ เล่ม 5 (8 เล่ม
399
339 บาท
จับตรงนี้ที่หัวใจ / กานท์ชญา (สนพ. 225 168 บาท ภรรยายอดดวงใจ เล่ม 5(จบ)/ Wu Shi Yi 365 292 บาท |
เฟสบุ๊ค |
---|
หัวใจที่ผูกพัน ชุดทะเลทรายแห่งรัก / เลอรตี / ใหม่ (ปกจริงสีขาว ไม่เหมือนในรูปนะคะ) |
---|
|
รายละเอียดสินค้า |
---|
รื่องราวความรักความผูกพันของราชองครักษ์ที่ได้ชื่อว่าหล่อที่สุดในบรรดาองรักษ์ทั้งหมดของท่านชีคอาร์เมล อับดุลลาห์ อิบบิน ยุสเซฟ นายพันเอก จามาล ริฟฟิก กับสาวน้อยหน้าหวาน รสอุบล โชติกา ที่พลัดหลงเข้ามาในแดนทะเลทรายที่ร้อนระอุของบาราคัท เขาช่วยเธอไว้จากกลุ่มชายแปลกหน้าที่มุ่งทำร้าย เธอจึงเป็นหนี้ชีวิตเขา
เขาบอกกับเธอว่า กฎของทะเลทราย ผู้ช่วยชีวิตย่อมเป็นเจ้าของชีวิต ข้อเรียกร้องของเขามันมากเกินไป...เธอมิอาจจะทำตามได้....
ยิ่งนานวัน เขาและเธอผูกพันกันจนกลายเป็นความรัก เธอจะยอมละทิ้งทุกอย่างในบ้านเกิด เพื่อมาเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเขา หรือจะยอมทิ้งหัวใจตัวเองไว้ในทะเลทราย แล้วกลับสู่บ้านเกิดอย่างคนที่ไร้หัวใจ...
+++++++++++
“ปล่อยนะ...”
รสอุบลพยายามดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ แต่เขากอดรัดเธอไว้แน่น เมื่อเธอส่งเสียงร้องออกมา เขาก็ทำให้เธอเงียบเสียงด้วยริมฝีปากของเขา
หญิงสาวหลับตาลงอย่างอับจนหนทาง เมื่อไม่สามารถช่วยตัวเองได้ จำต้องปล่อยให้ริมฝีปากกระด้างของผู้ชายป่าเถื่อน ครอบครองริมฝีปากของเธออย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ได้ยินเสียงของตัวเองครวญครางออกมาเบาๆ ชิดอยู่กับริมฝีปากของเขา
“เอาล่ะ” ชายหนุ่มเงยศีรษะขึ้นหายใจแรง เขามองหน้าหญิงสาวด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เพราะแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“ทีนี้ก็ควรจะรู้ไว้ว่าอย่าได้คิดทำร้ายเจ้านายของตัวเองอีก ถ้ายังขืนทำอีกจะโดนมากกว่านี้” เขากล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าไม่มีการล้อเล่นอีกแล้ว
รสอุบลนึกโกรธแค้นผู้ชายตรงหน้า คนเลว! ป่าเถื่อนที่สุด! สายตาของหญิงสาวเลื่อนจากช่วงไหล่แหงนเงยขึ้นไปมองหน้าเขา แล้วพูดด้วยความเจ็บแค้น “แกอย่าคิดนะว่าจะทำอย่างนี้กับฉันได้อีก ฉันขอตายดีกว่าที่จะให้คนป่าเถื่อนอย่างแกมาแตะต้องตัวฉันอีก ถ้าฉันรอดไปได้เมื่อไหร่ ฉันจะให้ตำรวจลากแกเข้าคุก ไอ้คนเลว ฉันเกลียดแก...”
จามาลเงยหน้าขึ้นหัวเราะเสียงดัง รู้สึกขบขันแม่หนูน้อยคนนี้เหลือเกิน คงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองกำลังพูดอยู่กับใคร ดีล่ะ...เขาจะเล่นเกมนี้ต่อ รู้สึกเหมือนตัวเองมีชีวิตชีวาขึ้นอย่างแปลกประหลาด
“ตกลง ฉันจะเอาใจช่วยเธอ ขอให้เธอหนีไปจากฉันได้ละกัน ฮ่า ฮ่า....” ขณะที่พูดสายตาคมกล้าจับจ้องอยู่ที่ใบหน้างามแอร่ม พอใจในความคิดของตัวเอง
รสอุบลยืนงง จับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้หัวเราะเยาะเธอทำไม? แถมยังบอกจะเอาใจช่วย ให้เธอหนีเขาไปให้ได้ เขาไม่เกรงกลัวกฎหมายของบาราคัทเลยหรือ? เธอรอดจากเสือร้ายโอมาร์ มาเจอกับจระเข้ที่โหดร้ายยิ่งกว่าหรือนี่? “คุณพระคุณเจ้าช่วยบัวด้วย....” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“คุณเป็นใครกันแน่?” เธอถามเขาด้วยเสียงแหบแห้ง หวาดหวั่นกับคำตอบที่จะได้ยินต่อจากนี้
นายพันเอกเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง แล้วยิ้มที่มุมปาก เขารู้ว่าแม่สาวคนนี้กำลังตื่นกลัวจนแทบครองสติไม่อยู่แล้ว ร่างบางระหงสั่นไปทั้งตัวจนเขารู้สึกได้
“จามาล ซาอิน ริฟฟิก” เขาบอกเสียงนุ่ม ดวงตาสีดำของเขาเป็นประกายยั่วเย้า ขณะจับจ้องริมฝีปากของหญิงสาวอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“ตอนนี้เธอเป็นนางทาสของฉันแล้ว เธอต้องทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง จำเอาไว้ด้วย”
“ไม่มีวัน...ฉันจะไม่ยอมเป็นทาสใคร” รสอุบลตะโกน แต่เสียงเบาเหมือนเสียงกระซิบมากกว่า
“กฎของทะเลทราย ผู้ช่วยชีวิตย่อมเป็นเจ้าของชีวิต ฉันช่วยเธอจากการขายเป็นทาสของไอ้โอมาร์ ไม่ให้ต้องไปอยู่กับชายแก่ตัณหากลับพวกนั้น นับจากนี้ต่อไป เธอเป็นของฉัน จำไว้ให้ดี”
|
สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
---|