‘เทพอวตาร’ บทสุดท้ายของนิยายไตรภาค ภุชเคนทรา-สดายุ-มุกลินลวา คือบทเริ่มต้น และคำตอบ ‘รักแท้’ ที่ฝากไว้ของ ‘ลักษณวดี’ มันเคยชนะไตรภพ หากสร้างศัตรูไว้ทั้งไตรภพ มันหักด่านทุกด่านได้ดังใจ ด่านเดียวหักไม่ได้ หัวใจนาง! นางซึ่งมันรู้ถึงความโปร่ง เบา แห่งเรือนร่าง รู้ถึงกลิ่นทิพย์จางๆ ระเหยหวน รู้ถึงไอละมุนอันนุ่มนวล รู้ถึงอำนาจอวลอยู่ภายใน หากมันผู้ใดรู้ฤาไม่ มุกลินลวา...ไม่เหมือนมุกลินคนเดิมสืบไป เธอคือ รานีแห่งภุชเคนทรา ผู้ทรงฤทธีแห่งบาดาล แล เธอคงเป็นยอดดวงหทัยของสดายุ โอรส จ้าวแห่งพญาครุฑ วันนี้ กาลแห่งกรรม หมุนมาบรรจบ เมื่อ พญามาร ปรากฏ ไยเหล่า ‘เทพ’ จักไม่อวตาร แม้น มนุษยภพ คือสนามยุทธนาอีกครา หากไม่ว่า ณ ภพใด ใครฤากล้าแตะ มุกลินลวา!
|