“คนจิตใจคับแคบสกปรกอย่างคุณก็มองคนแค่ด้านเดียวอย่างนี้แหละ” จอมใจมอง สบตาเขาไม่ยอมหลบ สิ้นคำพูดนั้น อาคเนย์ก็ขว้างเงินปึกนั้นใส่หน้าหญิงสาวอย่างระงับอารมณ์ไม่อยู่ท่าม กลางความตกใจของคนที่นั่งเป็นพยานในการสอบสวนครั้งนี้ ธนบัตรที่ถูกปานั้นตกกระจาย กลาดเกลื่อนบนโต๊ะและพื้นด้านล่างเต็มไปหมด จอมใจเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาของคนที่ หมดความอดทนกับทุกสิ่ง “อยากได้นักไม่ใช่หรือเงินนั่นน่ะ เอาไปสิ เก็บไปให้หมดอย่างให้เหลือแม้แต่สตางค์แดง เดียว ถือซะว่าฉันให้ไปเป็นทุน ก่อนจะออกไปอดอยากปากแห้งเหมือนเดิม” เขาพูดขึ้นพร้อมกับ เดินไปที่ประตูห้อง “คมสันต์ ดูแลให้พวกเลี้ยงไม่เชื่อง ออกไปจากเกาะนี้ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน และให้ ใครคอยดูไว้ด้วยระหว่างที่ยังไม่ไป เผื่อจะหยิบฉวยอะไรของฉันไปขายอีก” จบคำสั่งสั้นๆเขาเดิน ออกประตูไป ไม่นานบุคคลที่อยู่ในห้องก็ทยอยกันออกไปจนหมด จอมใจก้มลงเก็บเงินที่เกลื่อนห้องด้วยดวงตาที่พร่าเลือนด้วยหยดน้ำตา หญิงสาว ยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดน้ำตาง่ายๆเมื่อมันหยดลงมามากๆเข้า
|