เพราะผืนทรายอันกว้างใหญ่ไม่เคยไร้แสงจันทร์เคียงข้างกาย

เธอและเขา จึงได้มาพบ ก่อเกิดเป็นความรัก ความผูกพันที่ฐานันดรก็มิอาจขวางกั้นได้

หาก ‘เขา’ คือผืนทรายที่แสนหนาวเหน็บ ‘เธอ’

ก็จะขอเป็นจันทร์ฉายที่ส่องสว่างให้ความอบอุ่นแก่ผืนทรายมิเสื่อมคลาย

 

“มะ...หม่อมฉันชื่อ จันทร์เจ้าเพคะ เป็นพนักงานสปาของวังขาวเพคะ”

“แล้วเจ้าเข้ามาในนี้ทำไม เข้ามาได้ไงฮึ !” เสียงขุ่นบอกพระอารมณ์และพระพักตร์ถมึงทึงของเจ้าชายอัลซาดทำให้หญิงสาว

ครวญอยู่ในใจว่า

‘โถ พ่อคุณ หันหน้าไปทางอื่นเวลาถามไม่ได้เหรอ กลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้ว’ หล่อนพยายามไม่สบดวงตาคมกล้าของอีกฝ่ายขณะ

เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เจ้าของวังยกพระหัตถ์ลูบพระหนุพลางครุ่นคิด สักครู่จึงตรัส

“เจ้าไม่ใช่คนของข้า จะมาอยู่วังข้าได้อย่างไร” จันทร์เจ้าร้อนตัวกลัวถูกส่งตัวกลับไปให้เจ้าชายอิชา หล่อนรีบเข้าไปหมอบกราบ

แทบบาทของเจ้าชายอัลซาดแล้วขอร้อง

“ได้โปรดเถอะเพคะ ให้หม่อมฉันอยู่ในวังของพระองค์ด้วยเพคะ ขอร้องล่ะ” ท้ายประโยคโอดครวญแบบลืมตัวว่ากำลังพูดอยู่กับ

ใคร หากเพราะยักษ์ตนนี้ไม่คิดว่าตนจะใจดีพอที่จะให้ที่หลบซ่อนแก่คนหนีพิธีสถาปนาเป็นพระสนมของผู้เป็นเชษฐาจึงรับสั่ง

“แล้วข้าจะช่วยเจ้าทำผิดไปทำไม การหนีพิธีของเจ้ามีโทษสูงรู้รึไม่” คำตรัสแบบไร้น้ำใจของเจ้าชายอัลซาด ทำเอาหญิงสาวชัก

ฉุน จึงขาดสติโต้กลับอย่างไม่พอใจ

“ถ้าพระองค์ไม่ช่วยหม่อมฉัน ก็เท่ากับพระองค์เห็นดีด้วยที่พระเชษฐาจะฝืนใจผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ไม่มีทางสู้รบปรบมือ” เจ้า

ชายอัลซาดถึงกับพระมัสสุกระดิกที่ถูกต่อว่า จึงทรงตวาดกลับ

“เจ้านี่มันปากดีนัก อยากตายใช่มั้ย” ตอนนี้จันทร์เจ้าโกรธจนเห็นยักษ์ตัวเท่าหมู เลยใส่กลับว่า

“เอาเลย อยากจะฆ่าก็เชิญ ถือว่าตัวมีอำนาจล้นฟ้า ไอ้คนไม่มีเหตุผล ! นายเป็นฝ่ายอธรรมชัดๆ” คำด่าทอของอีกฝ่ายไม่ได้

ทำให้เจ้าชายอัลซาดกริ้ว แต่กลับทรงนึกขำ พระองค์ทรงแปลกพระทัยที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ช่างกล้าหาญด่าพระองค์โดยไม่

เกรงกลัว แม้ว่าทรงอยากจะสรวล หากทว่าต้องทรงบังคับองค์ปั้นสีพระพักตร์เฉยเมยเย็นชาเมื่อตรัสว่า

“แต่ข้าไม่เคยช่วยใครฟรีๆ เจ้าจะตอบแทนข้ายังไงหากข้าช่วยเจ้า” หญิงสาวมองพระพักตร์เจ้าชายอัลซาดอย่างมีความหวัง

เพราะเท่ากับพระองค์ยอมช่วยหล่อน สีหน้าของหญิงสาวจึงแช่มชื่นขึ้นเมื่อกล่าว

“หม่อมฉันยินดีเป็นข้ารับใช้พระองค์เพคะ”

“แต่ว่า...งานต่างๆ ในวังนี้ก็มีคนทำหมดแล้ว” เจ้าของวังทรงมีสีพระพักตร์ครุ่นคิดหนัก จันทร์เจ้าจึงรีบเสนอทันทีว่า

“งานอะไรก็ได้เพคะ หม่อมฉันยินดีทำ ขอเพียงแต่พระองค์ให้หม่อมฉันอยู่ที่นี่...นะเพคะ” เจ้าชายเผลอยกโอษฐ์สรวลเล็กน้อย

ด้วยทรงนึกสนุก ก่อนรับสั่ง

“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะให้เจ้าคอยอยู่รับใช้ข้าเป็นการส่วนตัว”

“ฮ้า !” จันทร์เจ้าอุทานตาโตแทบถลนด้วยความตกใจ นึกว่าตัวเองทำไมถึงซวยอย่างนี้ หนีเสือดันมาปะจระเข้ แถมเป็นจระเข้ยักษ์ซะด้วย 

---

ป้ายกำกับ : จันทร์ฉายเคียงทรายรัก กันยากร

215
150 บาท

---