คำโปรยเพลิงรักสีชมพู

เธอ...พัตรพิมลสาวสวยที่ต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวของแฟนหนุ่มสมัยยังเป็น puppy love

เขา...ปภพหนุ่มหล่อที่ถูกขอร้องให้มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวของเพื่อนสนิทสมัยมัธยม

เมื่อเธอมาพบเขาอีกครั้ง...เพลิงรักสีชมพูที่ร้อนแรงจึงบังเกิด

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ก็บอกแล้วว่าไม่เอายังไงทั้งนั้นแหละ ทางใครทางมัน คืนนั้นเราก็ win winกันทั้งคู่ ไม่มีใครเสียเปรียบใครทั้งนั้น ก็จบกันแค่นั้นแหละ” 

พัตรพิมลมองคนตรงหน้านิ่ง

ปภพได้แต่ขบกรามแน่น พัตรพิมลพูดเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องง่ายๆ อย่างเธอและเขาไปกินข้าวร่วมกัน แค่นั้นไม่ได้มีอะไรพิเศษ

“เสียสิ เพิร์ลเสียตัวให้ภพไง และไม่ใช่เสียธรรมดาด้วย เพราะมันเป็นครั้งแรกของเพิร์ล เลือดพรหมจรรย์ของเพิร์ลยังติดอยู่บนตัวภพเลยเช้าวันนั้น เพิร์ลจะว่ายังไง...”

พัตรพิมลอยากจะยกมือขึ้นปิดหูกับคำพูดแสนตรงของคนตรงหน้า แต่ก็ยังแสร้งเชิดหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นสูงราวกับไม่ได้สนใจหรืออายกับสิ่งที่ได้ยิน

“...และเราก็ทำกันสดๆ ไม่ได้ใส่ถุง ถ้าเพิร์ลท้องขึ้นมาล่ะ”

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้!” เธอหันขวับและกัดฟันออกคำสั่งคนที่พูดเรื่องเหล่านี้ได้ไม่อายปาก

“ทำไมต้องหยุด ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงหมด เพิร์ลรู้หรือเปล่าว่าครั้งเดียวเพิร์ลก็ท้องได้แล้วนะ แต่คืนนั้นเราทำกันไปตั้งสี่-ห้าครั้ง ไม่แน่นะตอนนี้ลูกภพอาจจะอยู่ในท้องเพิร์ลแล้วก็ได้” ปภพยังพูดสิ่งที่ตัวเองคิดต่อ

“ฉันบอกให้หยุดพูดไง ไอ้คนบ้า!” พัตรพิมลรู้สึกว่าตัวเองกัดฟันจนฟันเหมือนจะแตกด้วยความโมโห

“ทำไม...ทนฟังความจริงไม่ได้ หรือไม่อยากรับความจริงว่าได้ภพเป็นผะ...”

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุด!” เธอชี้หน้าเขาตวาดแว้ดไม่อยากได้ยินสิ่งที่เขาจะพูดออกมา

“...ผัว...ได้ภพเป็นผัวแล้ว ได้ยินชัดไหม” ปภพที่เดินมายืนอยู่ข้างๆ กระซิบย้ำชัดจนจบประโยค ก่อนที่จะหอมเบาๆ ไปบนแก้มนวลที่แดงปลั่งของคนที่เขาไม่แน่ใจว่าโกรธจัดหรืออายกันแน่ แต่ถ้าให้เดาเขาว่าน่าจะเป็นอย่างแรก

คำโปรย ใยรักเพลิงปรารถนา

วีรอร...เธอควรจะเป็นแค่เพื่อนของพี่ชายเขา

พิทวัส...เขาควรจะเป็นแค่น้องชายของเพื่อนเธอ

แต่เมื่อเขาและเธอมาพบกันอีกครั้งในงานแต่งงานของเพื่อนของเธอ และเป็นงานของพี่ชายของเขา เพลิงปรารถนาที่เคยซ่อนเร้นจึงประทุขึ้นมาพร้อมกับสายใยรักที่มันไม่เคยจางหายไปไหน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ดีกันนะ” พิทวัสกอดวีรอรที่ยืนตักข้าวต้มแน่น เขาชูนิ้วก้อยไปตรงหน้าคนที่ยังตักข้าวต่ออย่างเงียบๆ “นะครับทูนหัว ไบร์ทขอโทษ...ดีกันนะครับ” เขาง้อเต็มที่ไม่ได้วางฟอร์มใดๆ 

วีรอรมองนิ้วก้อยตรงหน้าก่อนจะยกนิ้วก้อยตัวเองขึ้นเกี่ยวเบาๆ เธอพยายามจะดึงนิ้วน้อยออกเพื่อจะได้ตักข้าวต้มต่อ แต่เด็กยักษ์กลับไม่ยอม เขายังเกี่ยวนิ้วน้อยของเธอเอาไว้แน่น เธอแหงนไปมองคนที่ซ้อนหลังพร้อมกับส่งสายตาสงสัยออกไป

“ถ้าหายโกรธแล้ว ก็หอมไบร์ทสิ...ทำให้ไบร์ทรู้ว่าวีหายโกรธไบร์ทแล้ว” เขาเอียงแก้มไปให้คนตรงหน้าก่อนจะหลับตาพริ้มรอคนในอ้อมกอดให้หันมา 

วีรอรอมยิ้มออกมาก่อนจะหอมเบาๆ ไปที่ปลายคางสากไวๆ 

“นี่มันคาง...แก้มแบบนี้สิ” เขาหอมฟอดไปบนแก้มนิ่มที่แดงก่ำด้วยความเขินอายของเจ้าของ “รู้จักแก้มแล้วเนอะ” เขาหมุนเธอหันมาเผชิญหน้ากันก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้อีกฝ่ายและหลับตาพริ้มรอ

วีรอรมองข้ามไหล่คนตัวสูงกว่าไปทางห้องรับแขก และเห็นบุตรสาวให้ความสนใจไปที่หน้าจอโทรทัศน์ก็เบาใจ เธอหอมแก้มสากเบาๆ ก่อนที่เขาจะหันมาจูบเธอในจังหวะสุดท้ายที่เธอผละออกห่าง เธอยกมือขึ้นแตะริมฝีปากก่อนจะตาโตมองคนที่ลืมตาโพลงมองตรงมาที่ตัวเอง

“ว้า...นี่ก็ปากนะที่รัก ไม่ใช่แก้ม” เขาเอ่ยแซวเบาๆ ก่อนจะจุ๊บเร็วไปบนปากอวบอิ่มที่เผยออย่างงงๆ

“วีหอมแก้มแล้ว...ไบร์ทนั่นแหละชอบแกล้ง” เธอตีคนตรงหน้าเบาๆ ก่อนจะถูกเขารวบเอวบางเข้าไปแนบชิดอีกครั้ง

“หายโกรธไบร์ทแล้วเนอะ” เขาหอมแก้มนวลซ้ายขวาอย่างว่องไว “ว่าไงล่ะครับ...พูดว่าอภัยให้ไบร์ทได้ยินสักคำสิครับ” เขาออดอ้อนก่อนจะดึงเธอเข้ามากอดแน่น

“วีไม่ได้โกรธ ไม่เคยโกรธ...แต่แค่สงสารวิว อย่าทำแบบนั้นอีกเลยนะไบร์ท” เธอขยับออกห่างก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า “วีไม่อยากให้ลูกมีความหวัง ให้แกอยู่แบบมีความสุขอย่างทุกวันนี้วีว่าดีที่สุดนะ” เธอลูบแขนแกร่งคนตรงหน้าเบาๆ ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอตำหนิเขา

“แล้วถ้าไบร์ทจะทำให้มันกลายเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่แค่ความหวัง...วีจะตกลงไหม”

 

---

ป้ายกำกับ : ซีรี่ย์เพลิงรัก ขยาทิมาต

309 บาท

---