ยามเมื่อสบตา จักต้องมนสิเน่หา ไม่อาจมีผู้ใดต้านทานได้ นั่นคือมนตราของหญิงงามแห่งป่าวียาทราเพื่อปกป้องตน หากแต่องค์ชายปาณัสม์กลับมิได้หลงใหลในมนตรานั่น หากเป็นมายาที่รุนแรงกว่า ที่จักเหนือกว่าฤทัยตน ในงานสถาปนาองค์ราชินีดารินทร์แห่งเมืองอัคคัญญ์ กษัตริย์กษิดิสได้ประทานบรรณาการเป็นหญิงงามจากป่าวียาทราให้แก่ องค์ชายปาณัสม์ ผู้เป็นพระอนุชา เพื่อชดเชยความผิดที่ตนแย่งคนรักของอนุชาไป โดยที่กษัตริย์เองไม่รู้ตน องค์ชายปาณัสม์ที่เสียพระทัยกับการถูกแย่งคนรัก แต่ไม่อาจทำอะไรได้จึงถอยห่างออกมาอยู่กับ ณิชารีย์ หญิงสาวผู้เป็นบรรณาการ โดยที่องค์ชายค่อย ๆ หลงรักนางโดยไม่รู้ตัว หากแต่ราชินีดารินทร์รู้สึกเจ็บแค้น จึงพยายามขจัดณิชารีย์ออกไป ควบคู่ไปกับการที่บิดาของพระนางต้องการจะล้มล้างราชบัลลังก์ เพื่อครองอำนาจเอง องค์ชายปาณัสม์จึงต้องหาทางรับมือ และแก้ปัญหาทั้งกบฏในคราบผู้ภักดีและปัญหาหัวใจตน
|