เพลิงสวาทราชสีห์ โดย : มาณีญา

“ผมรู้นะว่า-คุณ-มี-ตัวตนแค่ในจินตนาการ และผมขอสั่งให้คุณเลิกคิดที่จะยั่วยวนผม ถึงคุณอยู่ในจินตนาการผมก็ปล้ำคุณได้นะจะบอกให้” 

 

เป็นเรื่องยากที่จะดึงมือบางซึ่งวางพาดอยู่บนกล้ามอกของเขาออกและยากยิ่งกว่าที่จะขยับออกจากร่างหอมนุ่มความเจ็บร้าวถูกผ่อนออกมาพร้อมลมหายใจ การตกหลุมรักผู้หญิงในความฝันคงเป็นไปไม่ได้ 

เพราะตอนเช้าเธอคงกลายเป็นอากาศ อย่างไรก็ดีในตอนนี้เธออยู่ใกล้เพียงแค่ปลายนิ้ว ไม่ได้ห่างไกลเหมือนคนซึ่งเขามีใจให้... แต่สัมผัสเธอไม่ได้

 

“อามีเรื่องจะถาม เมื่อคืนเรานอนที่ไหน?”

ร่างบางเย็นชืด ใบหน้าซีดเผือด น้ำตาเอ่อท้นขึ้นมาขังขอบอยู่ที่นัยน์ตา ความปรารถนาของอัยย์ญาดาในตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวคือต้องการหายวับไปในอากาศ

เธอไม่อยากบอกเขาว่าเธอนอนในห้องของเขาและในอ้อมกอดอุ่นระอุของเขา ทำไมเรื่องบ้าๆ นี่ยังต้องมารบกวนจิตใจ ทำให้เธอสติแตกทั้งที่เธออยากลบมันออกไปจากใจ

อัยย์ญาดาสูดลมหายใจลึก “อัยย์ก็นอนที่ห้องของอัยย์” 

“แน่ใจนะว่าพูดความจริง”

“ทำไมอัยย์ต้องโกหกล่ะคะ"

ม่านแก้วก้าวย่างอย่างเชื่องช้า เท้าอันใหญ่โตของมันบดกับก้อนหินและต้นหญ้า บรรยากาศรอบกายหนาวเย็นแต่อัยย์ญาดากลับเหงื่อออก และเพียงแค่การหายใจก็ดูจะเป็นเรื่องยากเย็น

“เมื่อคืนมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น และอาอยากให้แน่ใจว่าอาเข้าใจไม่ผิด”

ลืมมันไปไม่ได้หรือ อัยย์ญาดาได้แต่ร่ำร้องในใจ เธอกดเท้ากับลำตัวของม่านแก้วเพื่อให้มันหยุด แล้วรีบปีนลงมาจากลำตัวอันเทอะทะของมัน แต่มนุษย์อีกคนที่มีตัวโตไม่แพ้ช้างก็ปีนตามเธอลงมาด้วย

“เดี๋ยวก่อน”

“อัยย์มีการบ้านค่ะ”

“อยู่ดีๆ ก็ขยันขึ้นมา น่าแปลกนะ”

เธอดิ้นรนหลังจากที่ถูกเขารวบเข้าไปในวงแขน แก้มร้อนซู่เมื่อมันกำลังปัดไปมาอยู่ใต้ปลายจมูกโด่งๆ ของเขา “ปล่อยค่ะอาเมฆ”

“อาจะปล่อยหลังจากที่เราคุยกันรู้เรื่อง”

 

 

 

 

เพลิงรักพยัคฆา โดย : แวววิวาห์

เพราะคำว่า ‘น้องสาว’ ค้ำคอไว้ เขาถึงพยายามหักห้ามใจตัวเอง ไม่ให้คิดเกินเลยกับ ฉายตะวัน

 

สาวสวย เซ็กซี่ อกโต หุ่นสะบึ้ม ซึ่งเป็นถึงรองมิสแม็กซิม แต่ใครจะไปคิดว่า ยัยน้องสาวตัวแสบอย่างฉายตะวันจะกล้าทอดสะพานอ่อยเขาสุดฤทธิ์

 

ไม่หนำใจ เจ้าหล่อนยังวางยานอนหลับ หมายมาดจับเขาทำ ‘สามี’

หึ ฉายตะวันรู้จัก เสือร้ายอย่างเขาน้อยไปซะแล้ว

 

ในเมื่อเธอเสนอมา เขาก็จะ ‘สนอง’ ให้สาสมใจ

คนอย่าง ‘พยัคฆา’ ไม่เคยยอมให้ใครหน้าไหนมาลบเหลี่ยมได้หรอก โดยเฉพาะ ฉายตะวัน!!!

 

“เฮียบ้า! ใจร้ายที่สุด เฮียเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า ทำแล้วก็ไม่ยอมรับผิดชอบ”

 

“ฉันไม่ได้ทำ!!” ชายหนุ่มเค้นเสียงเย็นลอดไรฟัน

 

“ถ้าเฮียไม่ทำ เฮียจะมานอนแก้ผ้าในห้องซันนี่ได้ไง” ฉายตะวันร้องไห้ฟูมฟาย แต่เธอก็ถูกพยัคฆากระชากตัวเข้าไปใกล้

 

“เธอรู้แก่ใจดีว่าทำอะไรไว้ อย่าคิดจับฉันด้วยวิธีนี้ฉายตะวัน ลูกไม้ตื้น ๆ ของเธอใช้ไม่ได้ผลหรอก!”

 

หญิงสาวเม้มปากหน้าแดงซ่านด้วยความอับอายจนอยากมุดแผ่นดินหนี ขนาดลงทุนแก้ผ้าแล้วเขายังไม่สนใจเธอเลย แต่เมื่อเดินหน้าลุยมาถึงขึ้นนี้แล้วจะให้ถอยก็ไม่ใช่ฉายตะวันแล้วล่ะ ในเมื่อลงสนามแล้ว เธอต้องชนะเท่านั้น!!

 

“ผู้หญิงแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าแล้วยังทำเฉย เฮียเป็นเกย์หรือเปล่า”

พยัคฆาหรี่ตามองหญิงสาวที่มองมาแบบเย้ย ๆ เขาพยายามหักห้ามใจจากคำยั่วยุ แต่เขาก็พ่ายแพ้ต่ออำนาจเสน่ห์หาอันร้ายกาจเมื่อฉายตะวันเลียริมฝีปาก

 

“งั้นมาพิสูจน์กัน!” สิ้นคำชายหนุ่มก็รั้งหญิงสาวมาบดขยี้จุมพิตทันที ริมฝีปากร้อนปะกบปากนุ่มพร้อมชำแรกลิ้นชื้นเข้ามาดูดกลืนความหวาน 

 

ฉายตะวันไม่ทันตั้งหลักถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว คิดไม่ถึงว่าพยัคฆาจะทำแบบนี้ แต่เธอก็พยายามดิ้นขลุกขลักประท้วง ซ้ำยังจิกเล็บกับแขนเขา ถึงเธอจะรักเขาจนต้องใช้วิธีสกปรกสร้างสถานการณ์ให้ดูว่าเขาตกเป็นของเธอแล้ว แต่เธอก็ไม่ต้องการให้ทุกอย่างเป็นไปในทิศทางที่ควบคุมไม่ได้