ตะกร้าสินค้าของคุณ |
---|
ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
สินค้าขายดี |
---|
หวานยิหวา / โรส (สนพ. สถาพร) / ใหม่
250
200 บาท
เล่ห์ร้ายเลื่อมลายรัก / ธมธร (สนพ.ด 360 288 บาท ขอกอดเธอหน่อยได้ไหมคืนนี้ / แก้วนฤม 800 บาท |
เฟสบุ๊ค |
---|
ลิขิตเสน่หาข้ามภพ / วิรัตต์ยา (สนพ. อรุณ) / ใหม่ |
---|
|
รายละเอียดสินค้า |
---|
ลิขิตเสน่หาข้ามภพ
องค์อร สะบัดหน้าไปมาด้วยความทรมาน น้ำตาไหลพรั่งพรูเมื่อรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้า เหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าและสร้างความทรมานให้เธอเสมอ "อยู่ด้วยกันไม่ได้หรือ" เสียงแหบแห้งสำเนียงแปร่งหูคล้ายคนโบราณของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นเสียงนั้นเปี่ยมด้วยความรักความอาลัย เสียงซึ่งเสียดแทงเข้าไปในข้างในหัวใจเธอ
องค์อรพยายามเพ่งมองเจ้าของเสียง แต่ไม่ชัดเนื่องจากตอนนี้มีแสงสีขาวจ้าบดบัง เห็นเพียงว่าเป็นผู้ชายร่างสูงใหญ่ ไหล่กว้างดูองอาจเท่านั้น ตรงหน้าเขาคือผู้หญิงคนหนึ่ง แน่ละเธอมองไม่เห็นหน้าเช่นกัน เห็นเพียงว่าเป็นหญิงสาวร่างระหงผมสั้นแค่คอเท่านั้น "ถึงฉันจะไม่อยู่ แต่หัวใจของฉันอยู่ที่นี่ อยู่ตรงนี้" หญิงสาวคนนั้นตอบกลับมา ก่อนวางมือลงบนตำแหน่งหัวใจเขา เขารีบจับมือเธอเอาไว้
"ทำไมร่างกายกับหัวใจไม่อยู่ด้วยกัน ทำไมต้องพรากจาก" องค์อรไม่ได้ยินว่าหญิงสาวตอบว่าอะไรเพราะกำลังร้องไห้ จนกลัวว่าเสียงเธอจะทำให้ทั้งคู่ได้ยิน แต่ดูเหมือนว่านาทีนี้พวกเขาจะมีเพียงกันและกันเท่านั้น "ฉันไปนะคะ" หญิงสาวคนนั้นเอ่ยขึ้นก่อนเขย่งเท้าเพื่อจุมพิตริมฝีปากของชายหนุ่ม จากนั้นทั้งคู่จูบลากันอย่างดูดดื่มและโหยหา ครู่ต่อมาหญิงสาวจึงผละออกแล้วหมุนตัววิ่งจากไป
"อย่าไป" ชายหนุ่มกู่ร้องปิ่มจะขาดใจ พลอยทำให้คนที่ยืนมองอยู่อย่างเธอน้ำตาไหลอีกเท่าทวี สิ้นเสียงนั้นองค์อรก็สะดุ้งตื่น น้ำตาไหลอาบแก้ม "บ้าจริง ฝันอีกแล้ว ฝันอะไรนักหนา แล้วฝันทีไรทำไมต้องอินขนาดนั้นวะ เรื่องของตัวเองก็ไม่ใช่" เธอทั้งบ่นทั้งตำหนิตนเองพลางเช็ดน้ำตาป้อยๆ เป็นเวลากว่าสองปีแล้วที่องค์อร นักเขียนบทละครสาวมักจะฝันเห็นฉากล่ำลาของหนุ่มสาวคู่หนึ่งเป็นประจำ คำว่าเป็นประจำคือ ทุกเดือน มาเหมือนประจำเดือนอย่างไรอย่างนั้น ตรงเวลาบ้างไม่ตรงเวลาบ้าง แต่ไม่เคยไม่มา ระหว่างที่ฝันเธอจะทรมานราวกับเป็นคนจากลาเสียเอง ครั้นฝันสิ้นสุด เธอต้องมีน้ำตาและต้องเจ็บปวดเจียนตายทุกที แต่ที่น่าแปลกก็คือมันมีความอบอุ่นใจเจืออยู่เสมอ
ครู่ต่อมาหญิงสาวก็สลัดผ้าหม่ออกจากกายแล้วลุกขึ้นไปล้างหน้าในห้องน้ำซึ่งอยู่นอกห้องนอน หวังให้น้ำช่วยชะล้างทั้งคราบน้ำตาและความรู้สึกแสนทรมานนั้นให้หายไป น้ำตาเหือดหาย แต่ความรู้สึกยังกรุ่นในใจเฉกเช่นทุกครั้ง หนุ่มสาวสองคนนั้นจะทิ้งอารมณ์ให้ค้างอยู่ในความรู้สึกของเธอเสมอสิน่า อย่ารู้นะว่าใคร แม่จะเขียนบทใหม่ให้ไม่ต้องจากกันเลยคอยดู
|
สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
---|