ริมคลองรัก

"ไม่ต้องไปส่งดิฉันก็ได้ คุณฉัตรกลับไปนอนต่อเถอะค่ะ" หญิงสาวกำลังจะหันกลับไปหลังเอ่ยเสร็จ แต่ถูกดึงไปกอดเสียก่อนใบหน้าของชายหนุมถูไถไปกับศีรษะของหญิงสาวอย่างสุดที่จะห้ามใจอีกต่อไป "ขอกอดหน่อยนะกุ๊กไก่ คิดถึงมากรู้ไหม" ทำไมถึงได้ใจแข็งนักนะ ตัวก็นิดเดียวแค่นี้" ไม่ใช่แค่กอดอย่างเดียวอย่างที่ปากพูด แต่ฉัตรใช้สองมือประคองใบหน้าหญิงสาวให้เงยหน้าขึ้นรับจูบ นานที่เดียวกว่าที่ชายหนุ่มจะถอนริมฝีปากออก แล้วใช้หัวแม่มือคลึงริมฝีปากบาง "ขอบคุณนะครับที่ยอมแต่งงานกับผม" ชายหนุ่มพูดเสียงสั่น เพราะรู้เหตุผลที่หญิงสาวยอมรับปากง่ายๆ ฉัตรไม่อยากให้เธอเห็นสีหน้าท้อแท้และหมดกำลังใจของตน จึงเสก้มจับมือ เดินเลียบลำคลองเพื่อไปส่งหญิงสาวยังรถที่จอดอยู่หน้าตึกใหญ่

ตึกสำนักงานสี่ชั้นสี่คูหาอยู่ริมถนนตัดใหม่ติดกับร้านวัสดุก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดในภาคอีสาน เดิมร้านค้าและตึกสำนักงานตั้งอยู่ที่ตลาดในตัวเมืองแต่เพราะกิจการขยายใหญ่ขึ้น เจ้าของจึงย้ายมาที่นี่ ภายในมีหลายบริษัทรวมกันไม่ว่าจะเป็นบริษัทส่งออกสินค้าแปรรูปทางการเกษตร บริษัทด้านอสังหาริมทรัพย์ บริษัทวัสดุก่อสร้าง บริษัทออกแบบตกแต่งและรับเหมาก่อสร้างก็อยู่ในตึกนี้เช่นกัน

เจ้าของกิจการทั้งหมดมีอายุเพียงสามสิบแปดปี แต่กลับเป็นผู้กว้างขวางในจังหวัด และถือเป็นรุ่นลูกของเจ้าสัวแห่งบ้านสวนไผ่ล้อมที่เก่งหาตัวจับยากเขาสามารถต่อกิจการของครอบครัวจนเจริญรุ่งเรื่องไม่แพ้รุ่นบุกเบิก ภายในห้องผู้บริหารระดับสูง ฉัตรนั่งหลังโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียดมาตั้งแต่เช้า เพราะงานเร่งด่วนที่แทรกเข้ามาผ่านทางพี่สาวคนโตจึงทำให้เขาปฏิเสธไม่ได้ แต่จะเลิกนัดหมายของตัวเองก็ไม่ได้อีก

"คุณฉัตรคะ คุณสิระสามาขอพบค่ะ" เสียงหวานของช่อคราม เลขาฯส่วนตัวของฉัตรดังผ่านโทรศัพท์ติดต่อภายใน ทำให้เจ้าของชื่อต้องขมวดคิ้วและร้องถามกลับไป "นัดไว้หรือเปล่า ผมนัดกับคุณชูกิจกี่โมง" "คุณสิระสาไม่ได้นัดค่ะ อีกสิบนาทีคุณชูกิจจะเข้ามาพบ ตอนนี้กำลังหาที่จอดรถอยู่ค่ะ" "งั้นก็ให้เข้ามา"

ปากบอกว่าให้เข้ามาได้ แต่ชายหนุ่มเจ้าของห้องกลับยังคงก้มหน้าก้มตาตรวจแบบแปลนที่กำลังทำติดพันอยู่ สุดท้ายก็จำใจต้องเงยหน้าขึ้นเพราะทนกลิ่นน้ำหอมที่หวานชวนให้เวียนหัวไม่ได้ ชายหนุ่มจึงลุกยืนขึ้นพร้อมกับรับไหว้หญิงสาวและเชื้อเชิญให้เธอนั่ง "นั่งก่อนสิครับ คุณตาคุณยายคงสบายดีนะครับ" "ขอบคุณค่ะ พวกท่านสบายดีค่ะ ดิฉันขอโทษที่ไม่ได้นัดเอาไว้ก่อน" หญิงสาวนั่งลงและเอ่ยขอโทษ แต่ทั้งกิริยาและน้ำเสียงฟังดูแข็งกระด้างไม่สมกับที่เอ่ยอย่างรู้สึกผิดเลยสักนิด ชายหนุ่มลอบยิ้มกับตัวเอง

"พูดธุระของคุณเถอะครับ" ฉัตรเอ่ยนำ "ดิฉันทราบว่าคุณฉัตรจะขายที่ดินแถวริมคลอง เรื่องราคาดิฉันไม่เกี่ยงนะคะ ถ้าวันนี้คุณฉัตรไม่ว่างคุย เอาเป็นว่าถ้าว่างเมื่อไหร่ ช่วยติดต่อมาตามนามบัตรนี้นะคะ" สิระสาพูดพร้อมกับยื่นนามบัตรมาให้ตรงหน้า ชายหนุ่มยื่นมือไปรับมาอ่านแล้วเลิกคิ้วให้กับบัตรเล็กๆ นั่น

"คุณเปลี่ยนชื่อเป็นรักไทยแล้วหรือ" ชายหนุ่มถามยิ้มๆ แต่คนฟังคอแข็งขึ้นและหน้าแดงนิดๆ "นามบัตรของเลขาฯดิฉันค่ะ" "คุณแจกนามบัตรเลขาฯให้กับลูกค้าประจำเลยหรือ หรือว่าให้เฉพาะผมคนเดียว" ฉัตรถามพร้อมกับนั่งพิงพนักเก้าอี้ในท่าสบายๆ มองสบายตาคมคู่สวยที่ตวัดมาหา แล้วหญิงสาวก็มองเมินไปทางอื่นพร้อมกับเชิดใบหน้านิดๆ ก่อนพูด

"คุณรักไทยจะทราบเวลาที่ดิฉันว่างค่ะ ถ้ายังไงดิฉันขอตัวก่อนนะคะ" สิระสาพนมมือไหว้ก่อนลุกขึ้นยืน เขาจึงลุกขึ้นบ้างและเดินตามไปส่งที่ประตู "ผมคงไม่ได้ติดต่อกลับไป เพราะไม่มีความคิดที่จะขยายที่ดินตรงนั้นเสียด้วยสิ คุณคงได้ยินมาผิด มาเสียเที่ยวซะแล้ว" ฉัตรเห็นสิระสาชะงักนิดหนึ่ง รีรอเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็เดินตัวตรงออกจากประตูไป ชูกิจรออยู่ที่หน้าห้องทำงานของเขา ชายหนุ่มเชื้อเชิญให้เข้ามาในห้อง และร้องขอกาแฟกับเลขาฯสาวที่ยืนชะเง้อมองตามหลังสิระสาไป

---

ป้ายกำกับ : ริมคลองรักจักรา

285
228 บาท

---