ตะกร้าสินค้าของคุณ |
---|
ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
สินค้าขายดี |
---|
แผนรักจอมทระนง / พลอยภัทรา (สนพ. อิ
309
231 บาท
นายคะอย่ามาร้าย (ไม่มีของแถม) / จ้า 349 279 บาท SPACE ช่องว่างระหว่างเรา (Reprint) 359 323 บาท |
เฟสบุ๊ค |
---|
มาเฟียจ้าวชีวิต / รุ่งอรุโณทัย / ใหม่ ทำมือ |
---|
|
รายละเอียดสินค้า |
---|
“แต่น้องผมต้องเรียนให้จบ” บดินทร์ให้เหตุผลเพิ่มเติม
“เรื่องนั้นผมจะเป็นคนดูแลและจัดการเองครับ” อดัมตอบกลับโดยทันที
“อ๋อ!...เรื่องเรียนนะเหรอ...ก็ไม่มีอะไรเสียหายและเป็นสิ่งที่นาวาควรทำด้วย” อดัมตอบกลับด้วยเสียงราบเรียบ
“แต่นาวาจะเรียนได้อย่างไร...ก็ในเมื่อนาวาเข้าประเทศนี้มาแบบไม่ถูกต้อง” น้ำฟ้าพูดด้วยความมั่นใจในเรื่องนี้เพราะเธอไม่มีเอกสารที่ถูกต้องเลย และพาสปอร์ตของเธอก็อยู่ที่บ้านเมืองไทย
“นั่นมันจะเป็นปัญหาอย่างงั้นเหรอ...เด็กโง่!” อดัมพูดพร้อมกับจิ้มนิ้วไปที่หน้าผากมนนั้น และพูดต่อ “ถ้าพี่สามารถเอานาวาเข้ามาประเทศได้และยังอยู่ได้จนถึงตอนนี้ แล้วไง! มันมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นมั้ย?” น้ำฟ้ายกมือขึ้นมาปิดหน้าผากของตัวเองตรงจุดที่อดัมจิ้มและส่ายหน้าเมื่อเขาพูดจบ
“แต่คุณไม่ได้ให้นาวาอยู่กับคุณนานแบบนั้นสักหน่อย”
“หมายความว่าไร?” อดัมหันกลับมาถามร่างบางที่เดินตามออกมาจากลิฟท์ ด้วยแววตาที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจในคำพูดนั้นของเธอ
“ก็...เอ่อ...ก็คุณให้นาวาอยู่กับคุณแค่ไม่กี่เดือนเองไม่ใช่เหรอคะ”
“ไม่เข้าใจ... ‘ฉัน’ไปกำหนดเวลาแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” อารมณ์ความไม่พอใจของคนอารมณ์แปลปรวนที่ผสมกับความอดทนต่ำเริ่มเสียงขุ่นใส่เธอ เปลี่ยนจาก ‘พี่’ เป็น ‘ฉัน’ ทันที
“…เอ่อ!...” น้ำฟ้าอึกอักขึ้นมาทันที ที่จะบอกเหตุผลของเรื่องนี้
“หืม?” อดัมคาดคั้นเอาคำตอบ และเขาต้องได้มันด้วย
“ก็...ยา...ที่ให้มา...ห้าแผง” น้ำฟ้าตอบกลับด้วยเสียงที่เบาหวิว แต่อดัมก็ได้ยินและขมวดคิ้วเหมือนกำลังคิดถึงคำพูดของเธอ และจู่ๆเขาก็คลายคิ้วและสีหน้าอ่อนลง และคว้ามือน้ำฟ้าเดินไปยังรถที่จอดอยู่ และเมื่อทั้งสองขึ้นรถอดัมก็ขับรถออกไปโดยทันที และภายในรถก็เงียบมาตลอดทางโดยที่ไม่มีใครเอ่ยถามหรือร้องหาคำตอบจนกระทั่งรถก็เข้าจอดในปั้มน้ำมัน อดัมดึงเธอออกจากรถที่จอดเรียบร้อยและเดินเข้าซุปเปอร์ที่มีช๊อบเล็กๆขายยาอยู่ในนั้นด้วย
“สวัสดีครับ” เภสัชกรวัยกลางคนที่ประจำเค้าเตอร์ขายยาทักทายลูกค้าทั้งสอง
“ผมต้องการยาคุมกำเนิด” อดัมแจ้งสิ่งที่ต้องการโดยทันที น้ำฟ้าหันไปมองคนข้างกายที่ยังกุมมือเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้างจนดวงตาสีน้ำตาลเข้มแทบจะหลุดออกจากเบ้าตา
“ครับ” เภสัชกรขานรับพร้อมกับหันหลังหยิบสิ่งที่ลูกค้าตรงหน้าต้องการ ด้วยแววตาที่เรียบเฉย
“คุณครับ...คุณคิดว่าเธอคนนี้ควรใช้เวลากับผมเพียงแค่ยี่สิบเอ็ดหรือแค่ยี่สิบแปดวันเท่านั้นเหรอครับ” คำพูดของอดัมสร้างความฉงนไม่เข้าใจให้กับเภสัชกรตรงหน้าอย่างมาก
“เอ่อ...ขอโทษครับ...ผมไม่เข้าใจ”
“ก็เธอคนนี้...คนที่ยืนอยู่ข้างๆผม...เธอเข้าใจว่าผมจะให้เธออยู่กับผมเพียงแค่ปริมาณยาคุมกำเนิดที่ผมให้เธอกิน” อดัมพูดต่อโดยที่สายตาของเขายังคงจ้องอยู่ที่เภสัชกรเท่านั้น แต่กลับเป็นเภสัชกรที่ย้ายสายตามามองคนที่ถูกกล่าวถึง และตอนนี้เภสัชกรก็เห็นใบหน้าเธอซับสีเลือดอย่างเห็นได้ชัดมากขึ้นเมื่อได้ยินประโยคคำพูดของคนข้างๆเธอ
“เข้าใจแล้วครับ...ทั้งร้านผมมียาตัวนี้อยู่น่าจะหนึ่งลังและในหนึ่งลังนั้นมีอยู่สี่ร้อยกล่องครับ...คุณจะเหมาหมดเลยมั้ยครับ” เภสัชกรวัยกลางคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่าชายตรงหน้าหลายปีนัก
|
สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
---|