ถอดชั้นในตัวนี้ออกสิ�ภูเบศร์พูดด้วยน้ำเสียงแหบต่ำ
คะ?�พนิดาลืมตาขึ้นมองเขา ชายหนุ่มกึ่งนั่งกึ่งคร่อมอยู่ตรงส่วนกลางของลำตัวเธอ
ถอดมันออกเดี๋ยวนี้�เขาพูดซ้ำอีกครั้ง พนิดาได้แต่นึกค่อนขอดในใจ ว่าทำไมชายหนุ่มไม่ถอดเองให้รู้แล้วรู้รอด จะให้เธอลืมตาขึ้นมาทำเรื่องน่าอายแบบนี้ทำไมกัน!
แต่กระนั้นเธอก็ไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ หญิงสาวค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่งและเลื่อนมือไปถอดกางเกงชั้นในตัวจิ๋วออก หลังจากที่ถอดแล้วหญิงสาวคาดว่าภูเบศร์จะจัดการเธอต่อ แต่ทว่าเขากลับนิ่งงันไปและเอาแต่มองหน้าเธอสลับกับมองจุดกึ่งกลางของร่ายกายเธอ พนิดาจึงเบือนหน้าหนีไปอีกทางและพยายามงอตัวเพื่อปกปิดจุดอ่อนไหวของเธอเอาไว้
ทำบ้าอะไรของเธอ แบบนี้ฉันจะไปต่อได้ยังไง!�ชายหนุ่มพูด ก่อนจะโน้มหน้าเข้าจุมพิตที่ริมฝีปากเรียวบางอย่างแผ่วเบา พร้อมกับมือหนาเลื่อนมาจับที่บ่าบอบบาง แล้วผลักร่างของหญิงสาวให้นอนราบลงไปกับโซฟา ภูเบศร์แทรกตัวเข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างขาแล้วถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะจ้องมองคนตรงหน้าที่เขินอายเสียจนเอาแต่ก้มหน้างุดๆ แก้มนวลขาวแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อคล้ายกับลูกตำลึงสุก�ฉันจะสอนเธอเอง รับรองว่ามีฉันเป็นผู้ใช้บริการคนแรก ลีลาของเธอจากเด็กอนุบาลจะกลายเป็นปรมาจารย์ในชั่วข้ามคืนสิ้นคำพูดของเขา ชายหนุ่มก็เริ่มต้นบทเพลงรักระหว่างเธอทันที
|