“เอ็ดคะ...ตื่นได้แล้วค่ะ มืดแล้วนะคะ” กระซิบบอกใกล้ๆ ใบหูยาวขาวสะอาดของเขา มือบางหยอกเย้า ทำปู่ไต่ไปบนอกกว้างอย่างแสนซน

“อุ้ย!” คนที่กำลังหลับเมื่อกี้ ลืมตาขึ้นมาจ้องเขม็ง ทั้งยังคว้าหมับที่มือเล็ก ทำเอาสาวเจ้าอุทานด้วยความตกใจ แต่ครู่เดียวก็ยิ้มกริ่มส่งให้

“ตื่นแล้วหรือคะ”

เอ็ดเวิร์ดหลบหลีกสายตาที่มองมาอย่างแพรวพราวนั้น ด้วยความรู้สึกที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก นี่เขาเป็นอะไร ยัยนี่สิ ที่ต้องเขิน แต่ทำไมกลายเป็นชายหนุ่มเสียเองที่ไม่อาจสู้หน้าหรือประสานสายตากับภรรยาโดยสมบูรณ์ได้ มันขัดเขิน เหนียมอายยังไงไม่รู้ ประหนึ่งว่าเขาเป็นหนุ่มน้อยเพิ่งริอาจเล่นจ้ำจี้อย่างนั้นแหละ

“เป็นอะไรไปคะ ตื่นมาแล้วไม่พูดไม่จา โกรธเหรอที่ซินนี่ปลุกคุณ”

“เปล่า” เอ็ดเวิร์ดตอบเสียงเบาอ้อมแอ้ม โดยไม่ยอมสบตา

“แล้วทำไมต้องหลบหน้าซินนี่แบบนี้ด้วยล่ะ หันมาทางนี้” จับแก้มเขา หมายจะบังคับเอาคนตัวใหญ่ให้หันหน้ามาพูดกันดีๆ แต่อีกฝ่ายก็ฝืนไว้ สร้างความอยากเอาชนะให้ซีลีนามากขึ้นไปอีก

“ไม่หันมาจริงอ่ะ” ถามเขาอย่างท้าๆ ก่อนจะพาร่างสะโอดสะองไปเบียดคนที่นั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียง แขนเรียวโอบรอบคอยาวไว้ แถมยังดึงตัวเขาให้โน้มหน้ามาใกล้ๆ อย่างแนบชิด

“ปล่อยได้แล้ว” อีกคนประท้วง เพราะไม่อยากให้อะไรๆ ตื่นตัวและลุกโชนขึ้นมาในยามนี้ แม้จะมีความต้องการมากมาย ที่ยังหลบซ่อนรอให้เปิดเผยอยู่ก็ตาม

“ไม่ค่ะ ทำไมต้องปล่อยด้วยล่ะคะ หรือว่าคุณไม่ชอบที่ซินนี่เอาใจ” เป็นการเซ้าซี้ที่ทำให้คนถูกเอาใจทรมานอย่างถึงที่สุด แต่เขาก็กดระงับความต้องการอันไม่รู้เวล่ำเวลาของตนไว้ได้ เพราะไม่ใช่คนตะกละตะกลามอะไรขนาดนั้น

“ซินนี่ดีใจนะคะที่ตื่นขึ้นมาแล้วเจอหน้าคุณ แต่จะดีกว่านี้ถ้าได้หอมแก้มคุณตอนตื่นนอนด้วย”

คำพูดของเธอทำเอาเขาหันมามองอย่างอึ้งๆ รู้สึกทำตัวไม่ถูกเสียดื้อๆ ทั้งที่อายุอานามเขาก็ไม่ใช่น้อยๆ แต่นี่มันเป็นครั้งแรกกับชีวิตแต่งงานอันพิลึกพิลั่น เขาเลยเสียความมั่นใจในตัวเอง ใช่ ต้องเป็นเพราะเหตุนี้แน่ๆ

แต่ขณะที่ชายหนุ่มกำลังติดอยู่ในภวังค์

“ฟอด!” หญิงสาวกดจูบแรงๆ ลงไปบนแก้มสาก พยายามจะหอมอีกข้างให้เท่าเทียม แต่ทว่า

“ไม่เอาน่า” เขาขัดขืนเสียอย่างนั้น

“อย่าทำอย่างนี้ซินนี่”

“ทำไม ก็ซินนี่ชอบคุณนี่คะ คุณหล่อมากเลยอ่ะ”

อีกฝ่ายไม่รู้ว่าควรจะอายหรือถูกใจดี ด้วยเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ถูกรุกซึ่งๆ หน้า แม้ว่าจะเพิ่งผ่านพ้นช่วงเวลาหลอมรวมเป็นคนๆ เดียวกันแล้วก็ตาม

“หิวหรือเปล่า” เขาถามเรียบเฉย แต่สำหรับคนที่มีอะไรเกินเลยกับเขาไปแล้วอย่างซีลีนา กลับมองว่าชายหนุ่มอาจจะกำลังเป็นห่วงเธอ ใบหน้าสวยจึงฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวสะอาดชัดเจน ทั้งที่คนถามต้องการเพียงออกห่างจากการสนทนาที่ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง

“หิวค่ะ แต่หิวคุณมากกว่า” เธอยิ้มกรุ้มกริ่มล้อเลียนเขา ทำเอาคนหน้าหล่อแก้มแดงขึ้นมา

ผู้หญิงบ้า หน้าไม่อาย แต่ทำไมเขาต้องรู้สึกเขินด้วยล่ะ

เมื่อไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร จึงคิดจะขยับตัวออกไปให้ห่างๆ เนื้อหวานๆ ที่กำลังคลอเคลียข้างๆ เขา ดีนะที่เจ้าหล่อนไม่ปีนขึ้นมานั่งบนตัก

“เอ็ดจะไปไหนคะ” ถามพลางกอดอกเปลือยเปล่าไว้ไม่ยอมให้ลุกขึ้นจากที่นอน

“ผมจะไปห้องน้ำ”

“เดี๋ยวค่อยไปก็ได้นี่คะ” ไม่ว่าเปล่า ยังบังอาจปีนป่ายขึ้นไปบนตักเขา เอาร่างไร้อาภรณ์เบียดเข้ามากระแซะ อืม ชอบล้อเล่นกับไฟเสียจริง!

“อย่าซนน่ะซินนี่” คนตัวใหญ่ที่ตกอยู่ใต้อาณัติของร่างนุ่มนิ่มประท้วงเสียงเข้ม ให้ตายเถอะ เธอนี่มันนางมารร้ายชัดๆ สงสัยที่สลบเหมือดไปก่อนหน้านั้น จะไม่ทำให้ยำเกรงแสนยานุภาพของเขากระมัง

“คุณนี่ชอบหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ” เอ็ดเวิร์ดจ้องหน้าคนยิ้มระรื่นด้วยใบหน้าดุๆ แต่ดูเถอะ สาวเจ้าไม่ได้กลัวเขาบ้างเลยสักนิด ยังมีหน้ามาหัวเราะคิกๆ มันน่าจับตีก้นนัก

“ซินนี่เปล่านะคะ แค่อยากกอดคุณแน่นๆ เฉยๆ” ยิ้มยั่วเย้า แถมยังเอาอะไรๆ มาถูๆ ไถๆ แบบนี้ เห็นทีเขาต้องลงโทษเธอบ้างแล้ว คราวหลังจะได้ไม่กล้าหือ

“คุณได้กอดผมแน่นๆ แน่ แล้วอย่ามาบ่นทีหลังนะ” ดวงตาเขาลุกโชนด้วยเปลวไฟปรารถนา เมื่อไม่อาจหลีกหนีจากแม่ตัวดีไปได้ ในเมื่อไม่ให้เขาไปไหน ก็อย่ามาโอดโอยทีหลังนะ

“อื้อ...เอ็ดไม่นะคะ ไม่เอา ซินนี่ไม่นอน” ขืนกายไว้สุดฤทธิ์ เมื่อคนที่โดนยั่วมานานแล้ว สิ้นสุดความอดทน จึงตวัดร่างเธอไว้ และจับวางให้เอนราบไปบนเตียงนอน ไม่ต้องบอกซีลีนาก็รู้ว่าเขาจะทำอะไร ซึ่งนั่นเธอยอมไม่ได้ เพราะยังระบมอยู่เลย

“ช่วยไม่ได้ คุณทำตัวเองเอง” บอกแค่นั้น ก่อนจะก้มลงมางับเอาหน้าอกอวบใหญ่ ไม่ต่างจากมะพร้าวหรือส้มโอลูกย่อมๆ แกล้งดูดดึงแรงๆ อย่างมันเขี้ยว ทำเอาคนอวดเก่งก่อนหน้าระทวยลงเรื่อยๆ แต่ยังไม่ยอมเสียทีเดียว

“เอ็ด ไม่นะคะ พอก่อน อื้อ...ซินนี่ยอมแล้ว” ขอร้องชายหนุ่ม เพราะอีกนิดเดียวถ้าเขาไม่หยุด เธอต้องไม่ไหวแน่ๆ คนที่ไม่มีประสบการณ์ใดๆ มาก่อน เพิ่งเคยกับเขามาเพียงครั้ง ไฉนเลยจะสู้ผู้มากสังเวียนอย่างเขาได้ แต่เห็นทีว่าคำอ้อนวอนจะไม่เป็นผล

“ฝันไปเถอะ” ผละจากหน้าอกหน้าใจ เพื่อตอบกลับอย่างเย้ยๆ ก่อนจะทำท่าเลื่อนตัวต่ำลงไป แต่คนดีแต่ปากก็หาทางหนีทีไล่ได้เสียก่อน

“อย่าๆ เดี๋ยว! ซินนี่ปวดท้อง” รีบโพล่งขึ้นมา ก่อนจะช่วงชิงจังหวะที่ชายหนุ่มชะงัก ดิ้นรนหลุดจากพันธนาการของร่างแกร่ง และวิ่งตัวปลิวไปหลบในห้องน้ำได้อย่างฉิวเฉียด

“หึ! ไม่แน่จริงนี่หว่า” เอ็ดเวิร์ดส่ายหน้าให้อย่างหงุดหงิด ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อปิดกั้นอารมณ์ความต้องการที่พลุ่งพล่าน เพราะนางมารร้าย ที่ทำอะไรไว้แล้วไม่รับผิดชอบ!
 

---

ป้ายกำกับ : นางมารร้ายบำเรอรัก Honey Orapim

299 บาท

---

สินค้าหมดชั่วคราว