“ขึ้นมาเดี๋ยวนี้สลิล!” คนที่ยังฝังใจกับเหตุการณ์ในอดีตเอ็ดเสียงเกรี้ยว ทว่าคนที่ยังลอยคออยู่ในน้ำกลับไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ ค่อยๆ ว่ายพาตัวเองห่างออกจากศาลาไปเรื่อยๆ จนคนที่ยืนมองอยู่เริ่มทนไหว สลัดเสื้อที่สวมอยู่ออกจนพ้นกาย พาเรือนร่างแข็งแกร่งที่มีเพียงกางเกงขาสั้นสีเข้มติดกายลงน้ำตามเธอไปอีกคน

สลิลมองคนที่ตีหน้ายักษ์ซึ่งกำลังแหวกว่ายตามมาด้วยดวงตาเบิกกว้าง ก่อนจะเร่งจังหวะเพื่อหลบหลีกการรุกไล่ของอีกฝ่าย ทำเอาคนที่เพิ่งลงน้ำมาอุทานเสียงหลง “อย่าออกไปไกลนะ โธ่เว้ย! ฟังกันบ้างไหม”

ภาพเด็กหญิงผมเปียที่หมดสติในอ้อมแขนกลับเข้ามาในห้วงความทรงจำอีกครั้ง ส่งผลให้เฟยโผตัวตามร่างอรชรกลางแสงจันทร์กระจ่างไปอย่างรวดเร็วกว่าเดิม มือแกร่งเอื้อมออกไปไขว่คว้า หวังจะดึงเธอกลับเข้าฝั่ง ทว่าสิ่งที่มีโอกาสสัมผัสกลับกลายเป็นชายผ้าถุงที่สลิลใช้กระโจมอกอยู่นั่นเอง

ปกหยักสวยยกยิ้มมุมปาก ค่อยๆ ผ่อนจังหวะให้เธอว่ายห่างออกไปอีกนิด พอเกินกว่าระยะที่กำหนดไว้ในใจก็กระตุกชายผ้า ลากเอาร่างแน่งน้อยกลับมาอยู่ในอาณาเขตที่ตนเองเป็นผู้กำหนด ทำอยู่อย่างนี้หลายต่อหลายครั้งคล้ายพยัคฆ์ร้ายที่ล้อเล่นกับเหยื่อ คล้ายจะบอกใบ้ให้คนตัวเล็กรู้ว่าต่อให้ใช้ความพยายามสักเท่าไร เธอก็ไม่อาจจะหนีพ้นจากกรงเล็บของเขาได้ และจังหวะสุดท้ายของการดึงรั้ง เขาก็ได้ผ้าผืนมาครอบครองอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด ส่วนเจ้าของเดิมเวลานี้เบิกตากว้าง สบตากับดวงตาคู่คมที่มองมาด้วยมาดของผู้ชนะด้วยความตกตะลึง เลือดลมของความโกรธและความอายฉีดพล่านไปทั่วร่าง เพราะเวลานี้ทั้งเนื้อตัวเปลือยเปล่า สิ่งที่ห่อหุ้มมีเพียงสายน้ำเย็นฉ่ำเพียงเท่านั้น

เฟยชูสิ่งที่ปล้นชิงมาจากเธอขึ้นเหนือผิวน้ำนิดหนึ่งราวกับจะยั่ว ดวงตาสีนิลเข้มลึกพอๆ กับน้ำเสียงที่ใช้เจรจากับคนตัวเล็ก “กลับมาหาผมสลิล เดี๋ยวนี้!”

299 บาท

---