เล่าเรื่องคร่าว ๆ 

 

บุณฑริกา สงสัยเหลือเกินว่า แม่ตนเองนั้นค้าขายอะไร ทำไมถึงได้ร่ำรวยนัำก เธอและเฉิดฉลวย พี่สาว ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเหลือเกิน  อยู่บ้านหลังใหญ่ บริวารเพียบพร้อม และเงินในบัญชีที่ใช้จ่ายได้อย่างไม่อั้น  พี่ชายก็ได้ไปร่ำเรียนที่อเมริกา แต่ก็ไม่ได้เรื่องได้ราวจนแม่ต้องเรียกตัวกลับ เธอมี สารา ตำรวจหน่วยตรวจคนเข้าเมือง มาคบหาชอบพอ...และวันหนึ่งเธอก็ได้รับรู้ว่า แท้จริงแล้ว ธุรกิจของแม่ และน้าชาย คือการค้ามนุษย์

 

หลังอ่าน ( มี Spoil )

 

ก็สมกับชื่อเรื่องนั่นแหละค่ะ....เรื่องราวแบบนี้มันเป็นปัจจุบันอยู่เสมอ  ไม่เคยห่างหายไปจากหน้าหนังสือพิมพ์  แม้ผู้เขียนจะเขียนให้ ผู้กระทำ ต้องรับผลพวงจากการกระทำ  เราเองอดรู้สึกไม่ได้ว่า มันเบาไปหน่อย...ตัวละครบางตัวตายง่ายไป  ไม่ได้อยู่ชดใช้กรรมอย่างสาสมเท่าไรเลย ( แม่จะตายตาไม่หลับก็ตามที ) 

 

แต่อย่างน้อย เรื่องนี้ผู้เขียนก็ไม่ได้มองสังคมอย่างเลวร้ายเกินไปนัก  ที่สร้างตำรวจที่ดีมาไว้ในเรื่อง

ขอยกตอนหนึ่งมานะคะ

 

"คุณลิดกิ่งก้านสาขาของต้นไม่พิษต้นนี้ไปได้โข แต่ฉันว่าคุณยังถอนรากถอนโคนมันไม่ได้หรอกนะคะ อีกไม่นานพอได้ฝนมันก็จะแตกกิ่งแตกก้านแผ่สาขาออกมาอีก"

 

"ผมก็จะลิดมันอีก"

 

 

เรื่องนี้เข้มข้น สไตล์โบตั๋นค่ะ  จบตามแบบที่ควรจะเป็น ( สมจริง ) 

---

ป้ายกำกับ : โฉด โบตั๋น

150
150 บาท

---