สวัสดีวันศุกร์ครับ วันนี้ขอนำเสนอนิยายชีวิตเข้มข้นของนักเขียนบรมครูอีกท่านหนึ่งครับ คือ คุณโบตั๋น... นวนิยายของโบตั๋น มีเอกลักษณ์เฉพาะที่โดดเด่น เป็นเหมือนลายเซ็นอันชัดเจนสำหรับแฟนนักอ่าน สำนวนภาษาของท่านอาจจะไม่ประดิดประดอยสละสลวย สร้างภาพฝันสวยงามในโลกแห่งแฟนตาซี แต่พุ่งตรงเข้าสู่ประเด็นของเรื่องอย่างชัดเจน ตรงไปตรงมาในสไตล์ของนิยายสะท้อนสังคม และบางครั้ง ก็ทำให้คนอ่านถึงกับจุกแน่นกับปมปัญหาที่ท่านนำเสนอผ่านชะตากรรมของตัวละคร แต่ละคน ได้อย่างสมจริง ราวกับได้รู้จักกับพวกเขาเหล่านั้น และเข้าไปอยู่ร่วมในเหตุการณ์จริงๆ

 

      พิมพิลาป ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งอยู่ในลักษณะเช่นนั้น

 

         ผู้เขียน เล่าถึงชีวิตของพี่น้องสามคน ไพที พี่ชายวิศวกร ผู้มีปมความลับตั้งแต่เยาว์วัย และรักน้องสาวคนกลางผู้พิการด้วยโรคโปลิโอมาตั้งแต่เด็กคือพิมพรรณ ในขณะที่น้องสาวคนเล็กคือพิมพร ผู้มีหน้าตาน่ารัก สวยงาม หากเอาแต่ใจตัวเองโดยไม่เคยเห็นถึงความรู้สึกของคนอื่น สามพี่น้องอยู่ร่วมกันในบ้านโดยมีบิดาผู้ที่มีความลำเอียงต่อลูกๆ โดยเฉพาะพิมพรรณ เด็กสาวพิการผู้มีความฝัน อยากจะเป็นนักเขียน ต้องเผชิญกับมรสุมชีวิตตั้งแต่เด็ก สภาพร่างกายพิการที่มีพี่ชายคนเดียวที่เข้าใจ น้องสาวที่คอยกลั่นแกล้ง และแย่งของรักทุกอย่างไป พ่อที่มองว่า พิมพรรณ เกิดมาก็นำความโชคร้ายต่างๆมาให้ในชีวิต โดยไม่เคยมองย้อนกลับมาที่ตัวเองเลย

 

         พิมพรรณจึงมีแต่ความฝันเท่านั้นที่เป็นไฟหล่อเลี้ยงชีวิต แม้จะไม่ได้มีโอกาสออกไปเผชิญกับโลกภายนอก แต่โลกในจินตนาการนั้นกว้างใหญ่นัก หญิงสาวจึงตัดสินใจเขียนความฝันทั้งหลายออกมาในรูปของนวนิยาย โดยมีไพที เท่านั้นที่เป็นกำลังใจให้ท่ามกลาง การดูหมิ่นดูแคลนของพ่อและน้องสาวของตัวเอง

 

         นามปากกา “พิมพิลาไลย” จึงเริ่มต้นขึ้นในบรรณพิภพ ผลงานของเธอ เริ่มเป็นที่รู้จักมากขึ้น เมื่อนั้นเองพิมพรรณ มีโอกาสได้เข้าสู่วงการและงานสมาคมของบรรดานักเขียนทั้งหลาย รู้จักกับบรรณาธิการและนักเขียนหลายคน หลายประเภท รวมถึง เพื่อนสาว นามหยาดพิรุณ ที่มีทีท่าชอบพอกับไพที พี่ชายของเธอ

 

        จุดเริ่มต้นตรงนี้เอง ที่ทำให้เธอได้รู้จักกับนักเขียนหนุ่ม นาม สุมทุม ครูภาษาไทย ที่มีรสนิยม ความรักในภาษาและการเขียนเช่นเดียวกัน จนกลับกลายมาเป็นความรัก และมองข้ามความพิการของหญิงสาว

 

       ความสำเร็จที่เริ่มผ่านเข้ามาในชีวิต ทำให้พิมพร เกิดความอิจฉาพี่สาว พยายามจะแย่งสุมทุมมาเป็นของตน แต่ชายหนุ่มก็มีใจให้กับพิมพรรณเสียแล้ว แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของพิมพรจะสวยงามมากกว่าพี่สาวผู้พิการสักเพียงใดก็ตาม

          ในท่ามกลางเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของสามพี่น้อง และผู้ที่เกี่ยวข้อง อย่างสุมทุม หยาดพิรุณ ผู้เขียนสะท้อนภาพในวงการนักเขียนยุคนั้นออกมา ผ่านบทสนทนา ของตัวละครได้อย่างมีสีสัน น่าติดตาม ในขณะเดียวกับปมชีวิตของแต่ละคน ที่คลี่คลายออกมาในรูปแบบที่แตกต่างกัน 

 

      เริ่มจากไพที ที่เก็บงำความลับในอดีตของตนเองเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด ความลับการเป็นเกย์ที่เขาไม่อยากให้ใครล่วงรู้ และไม่อาจปฏิเสธ ตราบจนสุมทุมและพิมพรรณที่ล่วงรู้เข้าโดยบังเอิญ แต่ในที่สุดก็เข้าใจ ยอมรับความเป็นตัวตนของเขาในที่สุด เช่นเดียวกับหยาดพิรุณ หญิงสาวที่หลงรักไพที และยอมทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือเขา ไม่ว่าผลลัพธ์สุดท้ายนั้นจะเป็นความสำเร็จหรือไม่ก็ตาม

 

        พิมพร น้องสาวผู้ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง และนายพิพัฒน์ บิดาที่เคยอคติกับพิมพรรณ ก็เริ่มปรับตัว ให้เข้าใจกับพี่น้อง เมื่อเห็นความตั้งใจจริงและความสำเร็จของลูกสาวคนกลางคนนี้ ยิ่งเมื่อรับรู้ถึงสภาพของพิมพรรณที่ป่วยเป็นโรคหัวใจ

 

        พิมพรรณ ผู้ข้ามผ่านอุปสรรคต่างๆ ทั้งเรื่องของคนในครอบครัว และการเอาชนะต่อสภาพร่างกายพิการของตัวเอง จนก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งนักเขียนนิยายมือรางวัล เช่นเดียวกับสุมทุมคนรักหนุ่ม ทั้งสองตกลงที่จะแต่งงานใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในที่สุด...

        แต่ทว่า...

 

 น้ำตาริน ไหลพร่าง อย่างเงียบเงียบ

มันเย็นเฉียบ เหมือนเชือด ให้เลือดไหล

ทั้งปวดลึก ร้าวทั่วเนื้อหัวใจ

วันทำไม จึงมืด ยืดยาวนัก

(เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์)

 

       บทอวสานของเรื่องนี้ มาพร้อมกับความหมายของชื่อเรื่องนั้นเองครับ (ส่วนนี้ขออนุญาติ ทำตัวอักษรจางไว้นะครับ)

 

  แต่แล้ว อาการเจ็บป่วยด้วยโรคหัวใจก็กำเริบขึ้นอีกครั้ง ในจังหวะที่ความสุขสงบในชีวิตของพิมพรรณก็กำลังเริ่มต้นขึ้นเช่นกัน พิมพรรณนอนหมดลมหายใจในเช้าวันหนึ่ง 

 

    เหลือเพียงผลงานชิ้นสุดท้ายที่หญิงสาวแต่งขึ้นเพื่อถวายมอบแด่พุทธศาสนาคือ กาพย์พุทธบูชา ค้างเอาไว้ สุมทุมตัดสินใจนำมาเขียนต่อให้จนเสร็จสิ้นทั้งน้ำตา เพื่อให้ดวงวิญญาณของพิมพรรณ ภรรยาสุดที่รัก ผ่านโลกแห่งความทุกข์ไปสู่สุคติในภพภูมิเบื้องหน้า

 

      “พิมรู้คงมีความสุขมาก ผมนึกไม่ออกเลยว่าเขาหัวใจวายไปได้อย่างไร รวดเร็วอย่างนั้น ทุกอย่างที่เขาฝากฝัง จะต้องเป็นไปดังต้องการ คุณไพทีหายป่วยทางจิต ผมจะเขียนกาพย์ต่อให้จนจบและใช้ชีวิตที่สงบสุข

       ผมจะไม่ต้องผจญกับผู้คนรอบข้างที่เต็มไปด้วยความริษยา แก่งแย่งแข่งดีกัน

       ผมจะได้อยู่กับความเย็นฉ่ำ สุขทั้งกายและใจ

     และผมจะทำงานที่ผมรักอย่างทุ่มเท เพื่อพิมและเพื่อตัวผมเอง

        พิมจะไม่พิลาปในโลกหน้าอีกต่อไป"

 

      นวนิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์ลงเป็นตอนๆในนิตยสารสตรีสาร เป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ถูกเลยว่าจะดำเนินไปอย่างใด แม้ชื่อเรื่องจะชี้บ่งแนวทางไปแล้วก็ตาม แต่คนอ่านก็ยังอดมีความหวังไปกับชะตาชีวิตของพิมพรรณ หรือ พิมพิลาไลย ไปด้วยไม่ได้

 

          งานเขียนเรื่องนี้น่าจะอยู่ในช่วงกลางๆของโบตั๋น ในช่วงแรกๆอย่าง แวววัน แก้วสามดวง สายสัมพันธ์ ทางชีวิต หรือ จดหมายจากเมืองไทย จะพิมพ์กับสำนักพิมพ์ แพร่พิทยา เสียมากกว่า ส่วนชุดนี้ที่พิมพ์กับศิลปาบรรณาคาร จะอยู่ในช่วงเดียวกับ ดอกไม้ริมทาง ดงคนดิบ ก่อนที่ในช่วงหลังท่านจะนำทุกเรื่องมาตีพิมพ์กับ ชมรมเด็ก สำหรับปกนี้ผมว่าให้ความรู้สึกอ่อนหวาน แต่แฝงอารมณ์เหงาๆเศร้าๆ สมกับชื่อเรื่องดีครับ ชอบสันปก ที่จะมีรูปหน้าปกไว้ด้านบนด้วย (คล้ายๆกับ หนังสือที่พิมพ์กับสำนักพิมพ์ของสำนักพิมพ์ศรีสาราในยุคนี้เลย ครับ) ส่วนอีกภาพเป็นปกหลังที่โฆษณา หนังสือนิยายที่ออกในช่วงเดียวกัน อย่างหน่มทิพย์ ของแก้วเก้า หรือ คลื่นกระทบฝั่ง ของ ว. วินิจฉัยกุล ครับ

---

ป้ายกำกับ : พิมพิลาป โบตั๋น

280
280 บาท

---