ภาพวาดโดย : อ.สุรเดช แก้วท่าไม้
ฉันไม่แน่ใจเหมือนกันว่า คืนนั้นเราคุยกันอยู่จนเกือบสว่างได้ยังไง รู้แต่ว่ามีเรื่องมากมายเล่าสู่กันฟังไม่รู้จบ พี่อชิถอดหน้ากากความเย็นชาวางไว้ที่อื่นชั่วคราว เปิดเผยความรู้สึกต่างๆ ในใจออกมาจนหมดเปลือก
ฉันมองเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ได้ดีงามน่ารักอย่างที่มินท์เคยเป็น ก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆ มีดีมีชั่ว มีถูกมีผิด แต่ก็เป็นคนที่เข้ากันได้ในหลายๆ เรื่อง ข้อสำคัญคือ แม้ว่าพี่อชิไม่เคยหวังในตัวฉัน เขาก็ไม่เคยลืมฉัน ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา
บัดนี้ เส้นทางที่แยกห่างไปไกลคนละทิศได้ย้อนกลับมาบรรจบกันอีกครั้ง ถึงกระนั้น มันก็ไม่ใช่ว่าจะราบรื่น ทุกอย่างล่วงเลยมาจนอาจจะสายเกินไปเสียแล้ว สายเกินกว่าจะเริ่มความฝันครั้งที่สองในชีวิตได้อีกครั้ง
|