ตะกร้าสินค้าของคุณ |
---|
ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
สินค้าขายดี |
---|
เล่ห์รอยกาล / ชลันตี (สนพ. สถาพร) /
430
215 บาท
มลทินลวงรัก / พิชญวดี (พิชญธิดา) / 259 บาท บ้านนี้มีหมอเทวดา เล่ม 1-2 (ปกอ่อน) 728 582 บาท |
เฟสบุ๊ค |
---|
เมียซื้อ / จันทร์พิศ (เอริณ) / ใหม่ ทำมือ |
---|
|
รายละเอียดสินค้า |
---|
"เธอจะไปไหน” อัลเฟรโด้เอ่ยเสียงแข็งเมื่อเห็นบัวสวรรค์ทำท่าเหมือนจะวิ่งตามหลังบิดาออกไป
ขาเรียวชะงักก่อนจะหันไปหน้าบึ้งตึงกลับมาตอบเสียงห้วน “หนูจะกลับบ้าน”
คนฟังแค่นหัวเราะเสียงเย็น ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก้าวขาเพียงสามก้าวก็ประชิดร่างบอบบางได้ทัน
“นี่พ่อเธอยังไม่บอกเหรอ” บัวสวรรค์นิ่วหน้าหันมาจ้องเขาตาเขียว ริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มแน่น จมูกรั้นเชิดขึ้นแล้วเอ่ยถามกลับ
“บอกอะไรคะ?”
“หึ” อัลเฟรโด้แค่นหัวเราะก่อนจะเงยหน้ากลั้วหัวเราะออกมาเสียงเย็น ทุกสิ่งเป็นอย่างที่เขาคาดเดาเอาไว้ไม่มีผิด นายพิชัยบิดาของบัวสวรรค์เป็นตาแก่หน้าเงินที่ยอมขายลูกสาวเพียงเพราะเงินแค่สองแสนจริงๆ มาเฟียหนุ่มหุบรอยยิ้มหยัน และเสียงหัวเราะเยียบเย็นลงแล้วตวัดสายตาคมกร้าวไปมองคนตัวเล็กที่ยืนตัวสั่นเทาแต่ทำปีกกล้าตรงหน้า
“พ่อเธอขายเธอให้ฉันแล้วบัวสวรรค์”
”มะ ไม่จริง!” บัวสวรรค์แผดเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ ดวงตากลมโตที่เคยสดใสเบิกกว้าง ริมฝีปากจิ้มลิ้มเผยอขึ้นเมื่อเจ้าตัวกำลังตกใจจนแทบสิ้นสติ สาวน้อยส่ายหน้าปฏิเสธสิ่งที่เขาพูดเป็นพัลวัน ภาวนาในใจให้เขาเพียงต้องการล้อเล่นอย่างวันก่อน ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องจริง บิดารักเธอ หลังจากมารดาจากไปบิดาสัญญากับเธอแล้วว่าจะดูแลเธออย่างดี เขาโกหก ผู้ชายคนนี้โกหก “คุณโกหก!”
อัลเฟรโด้แสยะยิ้มร้ายจ้องมองคนตัวเล็กเขม็ง เขาโกหกอย่างนั้นหรือ หึ เด็กน้อยไร้เดียงสาอย่างบัวสวรรค์หรือจะทันเล่ห์เหลี่ยมของตาแก่หน้าเงินคนนั้น เขาเฝ้าดูเธอมาตลอด และดูมานานจนรู้แน่แก่ใจว่าชายสูงวัยคนนั้นเป็นแค่เจ้าของน้ำเชื้อที่ไม่เคยทำหน้าที่ ‘พ่อ’ เลยสักครั้ง พอเขาใช้เงินล่อก็ใส่พานถวายลูกสาวคนเล็กที่เป็นลูกของภรรยารองให้ทันที
เขาอยู่ในวงการมืดจนรู้ตื้นลึกหนาบางของจิตใจโสมมของคนมานักต่อนัก กับชายสูงวัยคนนั้นเช่นกันแค่มองตาก็รู้แล้วว่าจิตใจดำมืดคิดแค่เรื่องเงินเท่านั้น บัวสวรรค์เป็นลูกสาวที่มันไม่ต้องการ ไม่รัก ไม่ห่วงใย ถึงได้ถีบหัวส่งใส่พานถวายขายให้ผู้ชายง่ายๆ แบบนี้
“หึ เด็กน้อยแล้วเธอคิดว่าพ่อของเธอพาเธอมาทิ้งไว้กับฉันเพราะอะไรล่ะ อุปการะหรือ หึ ที่นี่ไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์ให้เธอมาวิ่งเล่นหรอกนะ ฉันจะอุปการะเธอไปทำไมในเมื่อตัวเองอยากทำอย่างอื่นมากกว่า!”
ถ้าเขาไม่ใช่คนที่ถูกเลือกล่ะ! ชายหนุ่มตั้งคำถามน่าเจ็บใจกับตัวเองก่อนจะทอดมองร่างแน่งน้อยที่เริ่มสั่นเทิ้มมากขึ้น ดวงตากลมโตเอ่อคลอน้ำตาจนเขาต้องถอนหายใจแรงๆ เพียงแค่จินตนาการว่าบัวสวรรค์จะถูกบิดาเลวๆ ใส่พานเร่ขายให้ชายแก่มากหน้าหลายตาไปเรื่อยๆ หัวใจข้างในก็กระตุกวูบ
ไม่ได้! เขายอมไม่ได้จึงต้องใช้วิธีตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลม
“เธอเป็นของฉันบัวสวรรค์ เป็นของของฉันคนเดียว!”
|
สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
---|