หรัณย์ไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กน้อยคนนั้นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตน แต่หน้าตาที่ถอดแบบเขาราวกับถ่ายสำเนาเป็นหลักฐานทนโท่ชัดเจน ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธว่าเคยเจอกับเอื้องฟ้าสาวบ้านป่าที่อุ้มลูกมาทวงสิทธิ์ และก็กล้าสาบานเช่นกันว่าไม่เคยแตะต้องเธอ  เขามั่นใจว่าตัวเองไม่เคยความจำเสื่อม ถึงขนาดหลงลืมผู้หญิงที่เคยมีสัมพันธ์ด้วย แต่อะไรเล่าที่ทำให้เขานึกไม่ออก ให้ตายเถอะ! ทำไมถึงจำคืนนั้นไม่ได้ มันดีไหม ทุกอย่างผ่านไปอย่างไร หรือจะต้องรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีกครั้ง จะได้หายแคลงใจ!

 

                “เธอคงไม่รู้ตัวว่าเป็นคนที่เก็บอาการไม่เก่งเอาเสียเลย  ความจริงเธอก็เป็นคนซื่อๆ ดูไม่มีพิษมีภัย ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงกล้าทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้” 

 

                “ดิฉันไปทำเรื่องอะไร”  

 

หรัณย์อยากจะปรบมือให้กับท่าทีไม่ประสีประสานั้นเต็มแก่  เพราะนึกทึ่งกับท่าทางงุนงงราวกับไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร

 

                “ก็เรื่องที่เธออ้างว่าฉันเป็นพ่อของเด็ก”

 

                “ก็เป็นคุณจริงๆ นี่คะ” 

 

คำตอบนั้นทำเอาหรัณย์อยากจะแยกเขี้ยวแล้วจับแม่สาวหน้าซื่อเหวี่ยงออกนอกหน้าต่างให้รู้แล้วรู้รอด

 

                “ถ้าเธอยังยืนยันว่าฉันเป็นพ่อเด็กมันก็คงต้องหาข้อพิสูจน์  แต่เธอก็รู้ว่าเสียเวลาเปล่าเพราะมันเป็นไปไม่ได้  คนอย่างฉันกล้าทำกล้ารับ และฉันก็เป็นคนมีสติมากพอที่จะรู้ว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไปบ้าง”

 

 

 

                “แล้วถ้าคืนนั้นคุณขาดสติละคะ”  

---

ป้ายกำกับ : ทวงใจนายพรานร้าย มัสลิน

269
215 บาท

---