คำโปรย ปกหลัง
รวิชญ์ มอง ณรันดา เป็นของตายที่เขาต้องการเมื่อไหร่ก็ได้... ทำให้ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตร่วมกันนั้น เขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับเธออย่างที่ควรจะเป็น แล้วเมื่อความรักของ ณรันดา เริ่มลดน้อยลง เริ่มมองเห็นคุณค่าของตัวเองมาขึ้น ทำให้เธอตัดสินใจเดินหนีออกมาจากเขา เมื่อถึงวันนั้น รวิชญ์ กลับเป็นฝ่ายที่อยู่ไม่ได้ต้องเป็นฝ่ายตามเอาหัวใจเขากลับมา
ด้วยเพราะคำโบราณที่ว่าไว้ ‘คู่กันแล้วไม่แคล้วกันทำ’ ให้ทั้งคู่ได้พบเจอกันอีกครั้ง การพบเจอกันในครั้งนี้ทำให้เขาได้รู้ว่าเธอไม่ได้หนีเขาเพียงลำพัง ทว่ากับกลับพาหัวใจดวงน้อยๆ อีกสองดวงของเขาติดไปด้วย ดั่งนั้นเขาให้คำมั่นกับตัวเองว่าเขาจะไม่มีทางปล่อยให้ทั้งเธอ และดวงใจอีกสองดวงของเขาหลุดมือไปได้อีกอย่างแน่นอน
|